Annem

Seni, yıllar önce kaybettiğimi biliyorum...

Gel, bir de bana sor bakalım.

Daha dün gibi,

Bugün hala tanrıya isyan ediyorum...

Nedense,

Öldüğünü bir türlü kabullenemiyorum.

Şimdi seni nasıl ama nasıl arıyorum...

Neden biliyor musun Anne;

Sen, Beni, hayatta koşulsuz seven tek kadındın.

Hiç sanmıyorum, artık karşıma,

Ne

Senin gibi, beni seven bir kadın çıkabilir.

Ne de

Ben bir kadını, seni sevdiğim kadar çok sevebilirim.

Keşke,

Bir sürpriz yapıp, bir an da olsa çıkıp gelebilsen.

Ne haldeyim bir görsen.

Senden sonra, ne acılar çektim.

Neler neler yaşadım.

Ah Anne ah,

Bir bilebilsen...

Senin gibi, beni ne anlayan var artık,

Ne dinleyen.

Sen öldün gittin, ben ise ölmeden Bittim.

Kanadı kırık kuş gibi, bir daha hiç uçamadım.

Nasıl sevmem, nasıl özlemem seni.

Şimdi çıkıp gelsen,

Eskisi gibi,

Bana sarılıp kucaklasan, koklasan.

Ben de Sana sarılsam, içimi döksem...

Öpsem öpsem...

O, yüce sevgiyi doyasıya yaşasam...

Öleceksem de,

Ondan sonra ölsem...

Saadettin Güven

İstanbul