Annemden uzakta bayram...

Yarın bayrammış ben pazartesi bayram diye bekliyordum çok şaşırdım... Annemi aradım, kahkahalarla gülmeye başladım belki garip ama ben sinirlendiğimde ve ağlayamadığımda gülmeye başlarım... Evet yarın bayram, yarın yeni yıl, ben oğlumla başbaşa geçireceğim yeni yılı da bayramı da... Her bayram "ağlamayacağım" diye söz veriyorum kendime, ne zamanki bayram sabahı olup ta ailemi aradığım zaman... Konuşamıyorum, boğazıma düğümleniyor cümleler... 3 senedir bayramları sevmiyorum çünkü tat veren bir şey yok benim için, sıradan bir gün, bir farkı yok...

Bayramlar kalabalık ailelerle yaşanır, akrabalarla yaşanır... Oysa o kadar zor ki uzakta sevdiklerinden uzak bayramlar geçirmek... Buradaki arkadaşlarım "alışırsın ilk zamanlar zor olur ama alışıyor insan" diyorlar, bunu bana her sene söylüyorlar... Hayır alışılmıyor, "bu sene bir bebeğim oldu fazla aramam, fazla üzülmem" diye düşünmüştüm ama... Gurbette olanlar beni çok iyi anlarlar... Annemin "hadi kızım kalk, aaaaaaaaa bu saatte yatmakta neymiş, bugün bayram kalk babanlar gelir şimdi namazdan, kahvaltı hazırlayalım, daha kurban kesmeye gideceğiz..." sözleri 3 senedir her bayram sabahı kulaklarımda...

Anne üzgünüm erkenden kaldırdığın günlerin acısını şimdi uyuyarak çıkartıyorum çünkü yanımda yoksun... Çünkü bayram namazı dönüşünü beklediğim babam kardeşim yanımda yok... Eşofmanla dolaşmama da kızamayacaksın çünkü ağırlayacak misafirim yok... Keşke yanınızda olabilsem, keşke annem sen yine kızsan bana keşke... Kaç bayram geçti annem kaç bayram senden, babamdan, kardeşlerimden ayrı bu kaçıncı hüzünlü bayram... Çok özledim anne o kadar çok özledim ki anlatamam... Hani "burnumun direği sızlıyor" derler ya, aynen öyle işte... Bayramını bugünden kutladım kusuruma bakma, çünkü yarın yine kelimeler daralacak boğazımda... Bayramı ve yeni yılı sevdiklerinden uzakta geçiren herkesin bayramını yeni yılını kutluyorum... Sevgiyle saygıyla güzel günlere inşallah... Annecim nice bayramlar gör olur mu torunlarınla, çocuklarınla birlikte...