Anneme mektup

Sevgili anacığım,

Bilmem mektuplara nasıl başlanır ama ben yine de bildiğim gibi başladım. Ana buralarda bizden zor durumda yaşayanlar var. Bir arkadaşım var babasını yeni kaybetti. Ailesine de bakacak kimsecikler yok. Çok zor durum dalarmış. Üstelik sevdiği kızı da ona vermiyorlarmış. Başlık parasını topla kızı al git diyorlarmış. O benim hayattaki tek sevdiğim diyor ama maalesef kavuşamıyor. Beni merak etme ben iyiyim. Tabii burada yediğimiz buğday yemeğinden başka her şey gayet güzel. Ama ne yapalım alışacağız. Leyla’ma söyle beni beklesin askerliğim bitince ilk işim onu babasından istemek olacak. Şu anda bu mektubu yazarken gaz lambası bir elimdeyken yazmaya çalışıyorum. Bu yüzden yazım pek düzgün değil. Anacığım kendine iyi bak. Beni bekle. Leyla’m da sen de beni bekle ana. Kim bilir belki hiç beklemediğin bir gün kara trenle çıkagelirim. Hoşça kal anam.

Oğlun Yusuf

BİR SÖZ

“ bekle beni anne bir sabah çıkagelirim bir sabah anne bir sabah…”

(NEVZAT ÇELİK)