Arayış içinde

Niye bazen bir aptal kadar korkak, bazen de bir aptal kadar cesurum.

Cevap basit olabilir,

çünkü bir aptalım.

Ama basit olmaya da bilir….

Belki sadece bir insanım… Öylesine bir insan, diğer milyarlarcası gibi… Sorun olan farklı olma isteği, hep farklı… Nedeni ne bilmiyorum…

Bu gün Pazar, evden hiç çıkmadım. Üzerimde en güzel dar eteğim, üzerinde siyah uzun kollu bir tişört, onun üzerinde de saf ipek, az fırfırlı, dekolte bir bluz. Ama dekoltesi yok, çünkü içine giydiğim siyah tişört uzun kollu ve sıfır yaka, altımda ince çoraplar… Ama ben normalde en havalı toplantılara bile kotla giderim.

Bu gün bu kılıkta evde ne yaptığımı, birini mi beklediğimi soran komşuma, sadece güldüm. Galiba beklediğim, artık kendimi bulmak, nerede aramam gerektiğini bilmediğim, ne zaman kaybolduğunun bile farkında olmadığım kendim. Aslında tam olarak neye benzediğini bile bilemediğim…

40 olmama sadece 363 gün kaldı. Ben ise hala hayatın neresinden başlayacağımı bulmaya çalışıyorum. Ne yapmam gerektiğini bulmam lazım. Ama iki yıldır bulamıyorum. Hatta belki daha uzun yıllardır, ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Gördüğüm her hayatı yaşamak istiyorum. Neden? Sadece bir hayatla yetinemiyorum? Neden seçeneklerden birine karar verip, diğerlerine arkama dönemiyorum. Neden başarısızlıktan bu kadar korkuyorum artık. Bu korkaklık bana göre değil diyeceğim, ama düşününce uzun zamandır çok korkak yaşadığımı görüyorum. Arada cesaretler de var… Ama uzun zamandır büyük bir korkaklık…

Yaşar Kemal’in İnce Memed’ ini yeni bitirdim. Kendime bakışım da biraz daha değişti. Ne gariptir, yaşadıkça öğrenecek, öğrendikçe kendimizi tanıyacağız.

Ve gerçek kendimizi bulduğumuzda yolun sonuna geleceğiz. Buna da hayat diyecekler…

Sonra arkamızdan diyecekler, ne kadar güzel yaşadı.

Ne iyi insandı.