Artık gözyaşlarımı biriktiriyorum İstikâl'de.

Çözmek zor buzları artık. Donmuşuz ikimizde buz gibi susmuş dudaklarımız. Mazeretlerimiz bile don artık, ısınamıyoruz biriciğim. Bir güz bir de söz kalmadı artık lehçelerimizde. Tırnaklarımıza kadar soğuk duygular süzülür çat pat. Bahar kapılarını sonuna kadar kapatmış, biz de hala aralanır diye bekler dururuz. Sen bir kar tanesi, ben bir soğuk ayazım sonuna dek. Bizden sadece serin bir uğultu kaldı, kollarımız buzdan kelepçelerle tutuklu. Gözlerimiz birbirine mahkum, sözlerimiz çözülmeyi bekleyen birer hece misali. Bir yağmur damlası kadar hasretim sana, bir güneşışığı kadar da umutluyum. Sana tutkuluyum buram buram.

Bulutsuz bir özlem var sadece aklımda, aydan damlayan gecenin lacivert iniltisi satır satır ilhamlarıma tanık oldu. Divitimi her değdirişimde mektubuma, sayfa sayfa özlerim seni kelamlarımda. Gözüm takıldı köşede duran tozlu, aşkımıza tanık şemsiyeye. Nasılda bizimle ıslanırdı sevda yağmurlarında ? Nasıl da ağlardı bizimle hırpalanırcasına? Dili olsa da konuşsa, anlatsa teker teker saadetimizi. İlmik ilmik mırıldanan sevişmelerimiz tekrar canlansa bir solukta. Yatağımın boş kalan kısmını senin gül kokulu bedenin doldursa yeniden. Sen belli belirsiz karşıma çıkarken Eylül yağmurlarında, ben koşa koşa kendimi sokağa atarım şemsiyemle . Hızlı hızlı çarpar kalbim bir sağa bir sola boş kaldırımlarda. Artık gözyaşlarımı biriktiriyorum İstikâl'de. Artık ağlayamıyorum sen yokken. Korkuyorum gözümden süzülürsün diye. Sen gözümün bebeği, sen nurusun kirpiklerimin. Ha düştün ha düşeceksin uçurumlarımdan, parmak uçlarında bekliyorsun sanki beni atlamaya ramak kala. Sarılmama ölüm kadar yakınken baka kaldım kayboluşuna.

Sen ölmedin ki sevda çiçeğim. Ben seni yaşatıyorum gönlümün arka bahçesinde. Hep gül kokuyor yüreğimin müstesna köşesi. . .

Bu köşe başka köşe, asla kimseye başka yeri olmayan bir köşe. . . Sana söz veriyorum. Ağlamayacağım . . .