Artık melek değilim..

Uzun sevgi yıpranmaları sonucu hangimizin melekliği kaldı, aşık olupta sonucuna ermeyem her sevda kalp atış sesimizi ve gözümüzdeki pırıltıyı birazcık daha azaltmıyor mu? Hoşlan, flört et, şanslıysan aşık ol ve binbir duygu selinden sonra ister geçerli ister geçersiz nedenlerden bitsin ve unuttum mu acaba derken yeni bir duygu karmaşasına hazırlıksız giriş.

Bir savaş tam bitmeden ötekine dal, içindeki yaralıların haykırışları susmadan kalbini parçalamadan ellerine kılıç verip tekrar sipere yolla.

İlişkiler için savaş denebilirmi bilmem, o kadar da olmasa gerek.

Ama birçok hayalkırıklığından sonra acaba bu seferde mi yarım kalıcam diye gardımızı almaktan alıkoyamıyoruz kendimizi.

İlişkiler savunma ve kendini korumakla başlıyo desek yeri heralde. Sonrasındaki gelişmeler bunun çevresinde gelişiyo sonrasını kimbilir? ben bilmem:)

Güvenmek giitikçe daha zorlaşıyor ve artık sonsuz kredi veremiyoruz o insana..
Tek yapabileceğimiz ufak adımlar, hatta emeklemeler. Olgunlaştıkça bazı evreleri daha çabuk atalatıyoruz atıyorum onun elni tutmak 2 ay sürmüyo veya içinden gelen güzel sözleri söylemek kalp krizi seviyesine yaklaştırmıyo daha rahat hareket ediliyo ama çook içerde durum öyle değil. Güven duygusu kaya gibi duruyo ve adım atması için epeyce yüklenmemiz gerekiyo..