Artık savaşarak dünyada hiç kimsenin toprağını alamaz, hiçbir yerin sahibi olamazsınız

Savaş haklı bir nedenle başlasa bile bu böyle; haklı neden ortadan kalkınca kışlanıza dönmeniz gerekir.

Böyle olduğunu biliyoruz diyebilirsiniz ama bence bilmeyenler, bilse de umursamayanlar var.

Uluslararası irade ve barış normları bu çizgiye geldi sanıyorum. Dünyada yaşanmış birçok olayda da bunu gördük. Vietnam’da Amerika ve Afganistan’ı işgal eden Rusya başarılı olamadıkları için buraların sahibi olamadılar ama Kuveyt’i işgal eden Saddam, Batı Şeria ve Golan tepelerini işgal eden işgal eden İsrail’in buralara yerleşmesine izin verilmedi. 1974 Kıbrıs barış harekâtında da Türkiye Türklerin yaşadığı bölgenin ötesine geçemedi.

Artık bu tür saldırganlıklara uluslararası güç müdahale ediyor. Sanırım savaşlar sadece topraklarını savunma ve iç karışıklıklar/iç savaş durumlarıyla sınırlı olmak zorunda. Değilse “Dalmaçya kıyıları hoşuma gidiyor, ordumu toplayım…”  diyemiyorsunuz.

Ama öte yandan devletlerin orduları savaş yıllarındaki gibi yerli yerinde duruyor. Ülkesini savunma perspektifini aşan bir durum bu. Madem toprak almak gerekçesiyle savaşamayacaksınız ne lüzum var bu kadar orduya?

Ancak elbette uluslar arası irade ve barış normları şimdilik böyle. Normalde daha da ileri gidilmesi gerekir ya devletlerin askeri alandaki yarışlarına bakınca iyimser olamıyoruz. Ama onlar kolayını bulmuşlar tabi; ordu eşittir savunma. Yani hiç kimsenin ordusu savaşmak için değilmiş; inşallah öyledir.

Yalnız uluslararası güç toprak işgallerine izin vermezken iki ülke arasında meydana gelen savaşlara müdahale etmiyor gibi. İran-Irak savaşı böyleydi mesela. Sekiz yıl süren bu savaşları durdurmak için uluslararası güç pek bir şey yapmadı. Yani demek istediğim iki devlet arasında olan savaşlar hala meşru sanki. İran ya da Irak’tan biri diğer tarafın topraklarını alsaydı aldığı topraklara sahip olacak mıydı acaba?

Dünyada halen “savaşarak aldığın topraklar senindir” şeklinde düşünen insanlar var maalesef!