- Kategori
- Şiir
Aşk, aşığa hediyedir
Aşk, aşığa hediyedir
Geçen zamanın üzerinde
Son baharında kıyısında
Hüzün satan geceye
Renkli düşlere gebeyken
Omuzlandığın o yükle büyürken
Yüreğin dizgin tutmazdı
Solgun ve suskun bir bekleyişle
Çocuksu bir aşktı bizimkisi
Sakıncalıydı, tutkuyla beslenen
Göğüme yoldaş, gönlüme sırdaştı
Gözlerinin dikenleri batmıştı ömrüme
Ne kokusu kalmıştı ne de buhranı
Ses vermeyen gecelere set vurdun
Tanımı zor ama yaşatmak kolaydı acıları
Tek yönlüydüm sancılarımla kıvranırken
Yazmalarım kıyafetsizdi bakışlarına
Cevapların öksüzdü, susuşlarından
Odalarım ayaz atmıştı, terk edişinden
Uygun bir halat atamadım damarlarına
Bilemedim ki ne yana döneceğimi
Dilsizdim senin iklimine
Ya geç kaldım ya da sen öndeydin
Zamansız bir geçişti, üzerimizden
Yitip gitmekteydi içimdekiler
Yalın ayak çırılçıplak kalışlarında.
Katledilmiş duyguların ölmekteydi
Yarım kalmıştın ama aşkın tamdı
Bir kenara atıldın düşlerinde
Yana yakıla ateşlerde yandırıldın
Yenik beklentilerin ardından
Bir bıçak sapladın kalbime
Ama öldüremedin sen öldün
Çünkü âşıklar ölümsüzdü
Yitip giden zamanın ardından
Geriye kalan bendim
Düşe kalka öğrendim aşkı
Yalnızlığıma sarıldım
Düş ki düşlerimden özelim
Ben bu düşlerden uyanayım
Aşk; aşığa hediyedir ve ben giderim.
************************
Ve gün gelir söylenir bazen; Der ki insan;
*Yüzü güzel olana kaç yıl doyulur, İçi güzel olana bir ömür verilirken.
*Sözü doğru olanın özü de doğrudur
*Aşka tarif değil, arif lazım yiğidim.