Aşk haramdır ve sevgi helal'dir. çünkü;

Bu iki kavram birbirine çok benzer. Ancak aralarında büyük bir fark var. O fark nedir? Bunu bu yazıda analiz edeceğiz. 

Mevlana'nın ve tasavvufun genelinin işlediği ve bugün trend edebiyat akımı olarak Elif Şafak'tan tutun Ali Poyrazoğlu'na kadar bir çok kişinin kitaplarda artık suyunu çıkarttıkları bir konu AŞK. Kimisi onu sevgiden ayırmakta kimisi yoğunlaşmış sevgi olrak tanımlamakta. Herkesin anlatımında farklı şekiller alabilmektedir AŞK.

İnsan aşık olduğunda aşık olduğu kişiyi neredeyse ilah konumuna getirebilmektedir. Bu türlü bir aşk aslında şirktir. Aşk devreye girdiğinde mantık, sağlıklı düşünebilme yeteneği tamamen devre dışı kalabilmektedir. Kişi aşık olduğu insanı kendisi için sevmektedir. Aslında belkide aşık olduğu kişi o sandığı kişideğildir bu yüzden kolayca ve çabucakta usanabilmektedir insanlar, zira aşık olduğu kişinin yapmış olduğu büyük hatalar bir anda aşkı nefrete de döndürme tehlikesi vardır.

Aşık olan insan aşık olduğu kişinin kötü yönlerini hiç bir zaman görmeyebilir. Bu durum tamamen körleştiren aşktır ki en kötüsü budur. Kara sevda dedikleri durum budur. Kişi tamamen aşık olduğı insanı elektro manyetik bir alan etrafına almıştır ve onla ilgili hiç bir  olumsuz eleştiriyi kabul edemez. Adalet, vicdan, sorumluluk ve etikliğin tamamen devre dışı kaldığı bir durumdur bu. 

Aşk çoğunlukla bencildir. Kişi aşık olduğu kişiyi çok kıskanır ve onun sadece kendisine ait olmasını ister. O kadar kıskanır ki bunu ileri durumlara götürebilir. Bu durum şarkılara bile yansımıştır.

Ya benimsin ya toğrağın modu bir çok şarkıda vardır. Kişi aşık olduğuna adamıştır kendini ve aşık olduğu kişininde endisine adanmasını ister. Şayet aşık olduğu kişi ihanet ederse bunu kaldıramaz ve aşk cinayetleri de bu sebeple işlenebilmektedir.

Sevgi ise HELALDİR. 

Çünkü sevgi aşk gibi bencil değildir. Aşk'ta olduğu gibi mantk devre dışı kalmamıştır. Kişi sevdiğinin mutluluğunu huzurunu kendi mutluluk ve huzurundan üstün görür. Onun yaşaması ve iyi durumda olduğunu bilmesi bile onun için kafidir. Aşk gibi kör değildir ve sevdiği kişinin hatalarını görmezden gelmez, realiteyi de idealizmide orantılar. Adalet, sorumluluk, vicdan ve ahlak asla devre dışı kalaz ve kişi sevgisinin temellerini bunun üzerine oturtmuştur. Adilce ve sorumlulukla sever asla sevdiğine ve etrafına zarar vermeye kalkmaz. Etikçe sever ve asla sevdiğine yaklaşımında ilahi sınırları aşmaz. Vicdanlıca sever zira vicdansızca yakıp yıkmaz ortalığı sevdiğinin hatasında kafasına silah dayamaz. Sevgi aşk gibi bencil ve düşüncesiz davranmaz davranamaz.

Sevgi aslında bir çok dinin de temelinde yer alır.

Gerek tahrif olmuş Hristiyanlık gerekse İslam sevgi temelinde hareket eder. Ancak, Hristiyanlığın şimdiki sevgi anlayışı kör aşık modundadır. Adil değildir etik değildir "Sana tokat atana öteki yanağını uzat" lafı bunun işaretidir bu zulme rıza göstermektir.

Oysa İslamın sevgi anlayışı Ahlak, Güven, Sorumluluk, Adalet, Vicdan, umut perspektifindedir.

Allahtan umut kesilmez demek Allahı seviyorum demektir.

Cömert olmak Allaha güvenmek ve onu sevmektir.

Emek harcamak kazanmak ve infak etmek Allahı ve yaratılmışlara saygı göstermektir....