Aşk hiç var olmamış

Senle biz aslında bugünde değil dünde dünden önceki günlerde var olduk… Paylaşılması gereken her şeyi paylaşarak tükettik. Ve ondan böle yıkıldık. Biz seninle yaşanması gereken şeylerin üzerine kurduk hayallerimizi. Sen ben ve bizli olan geleceklere koşmak için hazırlandık. Bir türlü hayallerimizi gerçekleştiremedik. Bende büyüyen aşkın içimde çoğalan sevgin, sende bana dair olan ne varsa. Birleşti büyüdü ve çok çabuk tükendi. Umutla büyütmeye çalıştıkça ellerimizle onu yüreğimizin en derin yerine gömdük. Hep korktuk, sevgi sözcünün altında ezildik. O sözcüğü söylemekten korktuk.

Besleyemedik içimizdekini var olma mücadelesinde yenik düştük işte…

Oysa gökyüzünde dolaşan bulutların beyazlığı gibi saf berrak kalacak ve adı sen olacaktı bulutların en görkemlisi.

Seni sevmekten hiç vazgeçmeyecekti yüreğim. Baktığım her yer sen olacak benden hiç çıkmayacaktın. Var olma mücadelesi içerisinde yenik düştük işte uzaklaştık aşk belki hiç var olmamıştı… Belki sen bende yıllara olan kırgınlığı gidermeye çalıştın. Daha önce ezildiğin aşkların acısını çıkardın ve bir tutku uğruna benim aşkıma sahip çıktın…

Oysa biz senle ta en baştan anlaşma imzalamıştık, öpüşlerimizde şahit olmuştu, sevgin kefildi. Diyorum ya biz ta en baştan anlaşmıştık, büyütmek için bizi bizde… Ve yaşanması gereken her şeyi doyasıya parça parça hissederek yaşamak için, bir bir havada kaldı sözlerimiz… Aşk belki hiç var olmamıştı sende. Sen bende o yenilginin zaferini aradın altında ezildiğin o aşkların zaferini aradın belki hiç içinden geçmemiştim… Aşk hiç olmamıştı dokunuşların bile ürkekti. Bilmiyorum sende düşünüyor musun? Benim gibi hiç söylemezdin “Seni seviyorum” diye. Hep aklımdan geçerdi dene diye bir türlü bir neden bulamazdım. Hep ayrılmak isterdin oysa ne kadar çok yaşanması gereken şey vardı seninle. Aşk hiç olmamış işte sende olsaydı eğer, böyle çaresiz bırakıp gitmezdin aşkımı…