Aşk kazanacak

havanın pranga olduğunu hiç bilmezdim üstad
nefes aldığında
ciğerine diken gibi battığını da...

hava durumunu sunan mini etekli muteber
kırıtırken umursamazca
boynundaki kırışıklarla
yaşını ele veriyordu... ...boşver.
parçalı plastik bulutlu 7/65 günler
ve yer yer
anons gürültülü sağanak gaz yağışından bahsediyordu...

asıl uyarılarsa, küçültülmüş alt yazılarda gizleniyordu;

gün batımından polis şiddetinde esecek rüzgar, bütün umutlarınızı yerle bir edebilir!
göz yaşı biriktiren annelerin balkon köşelerinden uzak durması şiddetle önerilir....

korunaksızdım.
kalbimde Hatay'dan İstanbul'a can kırıkları;
paramparçaydım.
göz yaşartıcılı bir İstanbul akşamıydı
uzaktan baksan

hissiz bir sis sanırdın...

bir kız tanıdım;
ensesinde
plastik bir izle uzanmıştı
tomanın kimyasal gölgesinde.
yüreğinden kalp süsü verilmiş umutlar saçılmıştı
ve yüzünde yorulmuş bedenine inat
parlayan bir güneş açılmıştı...
ben böyle yürek bir insana sığmaz sanırdım üstad...
aşık oldum onca hengamenin içinde...

geyik ha!
aşk ha!
ölümden bahsederken takılmak kızlara!
ayıptır, ayıp!
tam da bu yakışır siz çapulcu ayyaşlara!
 .
değil işte usta;
işte bu bir türlü kavrayamadığın nokta
tam da savaştığımız nokta
ölürken bile aşktan yana olmak
bir türlü anlayamadığın orantısız nokta...
boşuna sıkma kafalarımıza;
aşkımız;
insana
aşkımız; doğaya
aşkımız; bütün var olana...
ve sadece aşk kazanacak
bir gün mutlaka...

 prosayko