Askerlik süresi

Bir devlet askerliği neden mecburi tutar? Bu mecburiyetin arkasındaki temellendirmeler nelerdir?  

Bu sorulara verilecek cevapla günümüz Türkiye’sinde tartışılan askerliğin süresinin ne olması gerektiği konusuna açıklık getirilebileceğine inanıyorum.  

Bir ülke tüm erkek veya kadınları askere, belli bir süre olarak alma, hakkına sahiptir. Bunun temellendirmesi vatandaşlığın devamıdır. Devletin elinde bulunan vergi toplama ve kanun koyma hakkının, yaşayan vatandaşa yansımasıdır. Kişiler devletin egemen olduğu toprakta herhangi bir kazanç elde ederken kazandıklarının bir miktarını devlete vermesine vergi deniyor. Bunun yaşamsal karşılığı olan askerlikte bir nevi beden vergisidir. Devletin vatandaşlığını kabul etmiş insanların toprakta yaşama ve yaşamlarını sürdürebilmeleri için alınan verginin adıdır askerlik.  

Bu tür bir çıkarsamadan yola çıkarak askerlik uygulamasının bazılarına kısa bazılarına uzun – belli ölçütleri öne sürerek- uygulanması devletin uygulamış olduğu anayasaya da aykırı bir uygulamadır. Yıllardır uygulanan bu yanlışın düzeltilmesi gerekmektedir. Bir insanın sadece yaşama hakkını kullanması için alınan bir verginin eşit uygulanması gerekirken – fırsat verilmemiş veya ekonomik nedenlerden dolayı okuyamamış olan insanlar varken. Sosyal devletin tüm gereklerini yerine getirememekteyken.- okuma ölçütünü öne sürerek, okuyana kısa okumayana uzun askerlik uygulaması yanlıştan öte haksızlıktır.  

Bir insanın sadece erkek olduğundan ve vatandaşlığını kabul ettiğinden dolayı alınan verginin ölçütünü sınırlamak adaletsizliktir. Bizim ülkemizin sosyo-ekonomik yönüne baktığımızda okuma hakkının olduğu ancak okuma fırsatının olmadığı bir ülke izlenimi görülmektedir. Köyde yaşayan veya köyde doğmuş olan insanın ikinci sınıf vatandaş gibi gören bir zihniyetin devamı gibi algılanmaktadır. Malum olan şahsın dediği gibi- sadece fiziği ile bir yere gelmiş olmasına rağmen, beyinsel olarak gelişim evresinde olduğuna inancım hala devam etmektedir- dağdaki çobanın oyu meselesine kızmamakla askerliğin, okuyan ve okumayan ayrımı yapamaya kızmamak eşdeğerdir.