Bir delinin saçmalamasının peşinde - 4 -

Yalnızlığın soğuk yüzüyle hayatın sıcak yüzünün buluştuğu noktada, çiğ tanelerinin üzerine uzanmış bedenimde soğuk rüyalar görüyorum, kendi hayatıma dair. Renksiz ve kokusuz hayatıma düşen yalnızlık yağmurunda ıslanırken, düşen her damlayla biraz daha kırılgan olan yüreğime, yalnızlık otları yeşerirken siyah filizlenmeler çoğalıp siyah otlarla kaplanıyor çiçek bahçem.

Her gecenin mavisinde sabahın karanlık ve kasvetli yüzüyle yatağımda uyanıp yalnızlık rıhtımında yalnızlık gemisini bekleyen yolcuların içinde buluyorum kendimi. Yalnızlığın, buruk limanına demir atarken yalnızlık gemisine binen yolcularla biniyor buluyorum kendimi. Herkes yalnız. Geminin çalışanlarının şen şakrak kahkahalarına inat, kül bulutları savruluyor üstüme, baktığım gözler umutsuzluğun siyah noktaları olmuş. Denize açılan yalnızlık gemisinin yalnız yolcularının hepsi de deniz denen yalnızlığı seyrediyor. Küflenmiş deniz canlılarıyla beraber denizde yol alan gemide yalnızlığın içinde kayboluyor yolcular. Yüzler soluk suratlar mermerin soğuk yüzü kulakların küpeleri yok yolcularda. Eller uzanmıyor birbirlerine, çeliğin miğferli yapısında, bir şeylerden saklanmak ister gibi yüzlere kapalı. Yayvan tepsinin üstüne düşen su tanelerinin akışı gibi savrulan hayatlarını çantalarına koyup yolculuklarına devam eden yalnızlık gemisinin yalnızlık yolcularıyla çantamda hayatım...

İnce bir sızıntı kaynağından kopan hayat ağacının suyuyla her geçen saniyede biraz daha hayatın sıcak yüzünün soğuğa dönüşmesi ve soğuğun donduran yüzüne bürünüşü. Artık hayat, derin dondurucudan çıkmış et parçası. Çabucak yaşanması ve bitmesi gerekli. Kokması an meselesi; koktuğunda sonu bir çöp tenekesinde olacak.

Artık ne yapılsa nafile tuzlansa da fayda vermez. Çürümeye başlamanın ilk kokusu yayılırken çevreye. Orda olanların kaçması an meselesi.

Kaçanlara inat kaçamayan et sahibinin acısı derin ve azgın. Kırılgan olan ruhuna inat yaşadıkları. Sitemleri kara, yoğun kar bulutu çaresizliğinin göstergesi. Ama kaçması mümkün değil.

Yalnızlığın sonunda yaftalanırken acısı nidalarla çıkarken sıcak bedene inat buz gibi...Ben Deliyim. Yalnızlık gemisinin yalnızlık yolcularının hepsi aynı türküyü söyler gibi... Ben Deliyim.