Aşkı yüreğinde yaşamak

Yeterki Sen Yüreksiz Kalma;

Hiç tahmin etmezdim bu kadar acı çekeceğimi beni bırakıp gittiğinde.Hep kaçmıştım çünkü, çünkü hep sen vardın gelecekte kurduğum planlarımda. Kırılmaktan korktuğum için katmıyordum senin yokluğunu yüreğime ya da... Ya da sadece kendimi kandırıyordum, yada sadece yüreğimi avutuyordum.
Ya da aslında tüm hayallerimde sen vardın, her gece geliyordun rüyalarıma ve en güzel anları yaşıyorduk seninle o rüyalarda... Senin haberin olmuyordu ama ben günden güne bağlanıyordum sana. Ama ben günden güne bağlanıyordum ruhuna.
Korkuyordum... Korkuyordum ve rüyalarımı bir türlü gerçekleştiremiyordum.
Ben bu sayede sıkı sıkı sarılırım boynuna. Belki sarılıp kokunu çekerim ruhuma.
Sen farkında değildin ama yavaş yavaş serum gibi giriyordun kanıma... Ve her damla da can veriyordun bana, her işleyişinde kanıma bir gülüş bırakıyordun suratımda.

Zamanında oluşan kırgınlıklarımı unuttum yanında, elini tuttuğumda, aslında aşk buymuş diyordum da, heyecanımı anlamandan korkuyordum sebepsiz. Hep korktum, bilmeden nedeni korktum çaresiz.

En zor anımda, hiç tahmin etmediğim bir anda çıktığında karşıma beni; ilk kez korkumla karşıya karşıya gelmiş ve ilk kez cesareti bulmuştum yanı başımda. Hatta cesareti abartmış, oturup sigara yakmıştım, sen karşımda... Kendimi güvende hissetmiştim, ilk kez senin yanında bir korkumu yenmiştim.

Ve umut bağlamıştım aniden; sana ait hayallerimin, davetsiz misafirleri korkularımı da yok edeceğime dair. Sevinmiştim karabasanlarımın da karşımızda eriyip gideceğine düşündükçe sevdiğim.

Hiçbir zaman sevgimi ifade edemedim. Hiçbir zaman yazdıklarımı söyleyemedi dilim ; ama konuşamasam da hiçbir şeyi sevmemişti senin kadar kalbim.Ve hiçbir şey bu kadar ben olmamıştı senden önce sevdiğim.

Sen sevdiğimdin. Ondan da öte yüreğim. Sen yüreğimdin benim.

"İnsan yüreksiz yaşayabilir mi?" diye sormuştum dostuma.
"Hayır" demişti de bana, ben kendimi göstererek,
"Yaşar." demiştim gözümde bir damla yaşla.
Evet insan yüreksiz de yaşardı sevdiğim. Tıpkı gidişinin ardından bedenimin yaşadığı gibi. Tıpkı gidişinin ardından bedenimin nefes alması gibi.

Sigara gibiydin benim için yüreğim... Bir fark vardı aranızda. Sen hiç zarar vermedin bana... Ve ben sigara gibi bağımlıydım sana.

Bilirsin sigarayı ne çok içerim, yüreğim gidişinin ardından daha bir bağlandım sebepsiz ona. Senin gibi bırakıp gitmesinden korktum. İyice tek kalmaktan. Yüreğimin ardından... Bilmiyorum işte gitmesinden. Korktum. Her şeyden olduğu gibi onun da gitmesinden korktum.

Neden gittin demiyorum sana. Asla hakkım olmadığını biliyorum buna. Ama giderken yüreğimi neden bırakmadın bana?
Yüreksiz insan yaşar mıydı?
Evet yaşardı...
Ama bu gerçekten yaşamak mıydı?

Neden benim kadar sevmedin de diyemem asla, zorla sevgi dilenecek kadar onursuzlaşmadım daha. Belki şu an bu yazı bile öyle gelebilir sen dahil bir çoklarına ama;

ONURSUZLUK sevgiyi dile getirmekse eğer razıyım tüm onursuzluklara...

Neden diye sormuyorum sana biliyorum hiç hakkım olmadı buna. Asla soru sormaya hakkım olmadığı gibi. Ya da asla kıskanmaya. Ya da kızmaya. Özlemeye.
Bir sevmeye hakkım var sanıyordum ama ona da hakkım yokmuş anladım sonunda.

Sen benim sigaram gibiydin hayatımda. Tek farkın vardı ondan, sen asla zarar vermedin bana.

Kötü konuşamam ardından, kötü konuşulacak biri olmadın asla. Tam tersi hayatın karşıma çıkardığı ilk iyi şeydin yaşamımda.

Bir vurgunun ardından, aslında asıl sevdiklerimizin karşımıza çıktığının en büyük kanıtıydın artık yanımda olmasan da...

Kötü konuşamam ardından asla, sen hayatımda tanıdığım en iyi insandın. Tüm kırgınlıklara rağmen hala aynı iyi cansın.

Sırf o istiyor diye vazgeçtin mi onu sevmekten yüreğim?
Kalbindeki sevgini boşaltıp gittin mi yaralı?
Tüm acıları bırakıp olduğu yere, bir onun acısını alıp içine ilerledin mi yağmurda bir başına? Ve o yağmurla yıkanıp silmek istedin mi her şeyi?Silmek istedin mi tüm kırgınlıkları kalbinden?

Geceleri karanlık çöktüğünde odana ve sessizliğin sesi çıldırttığında seni, kendini suçladın mı tüm olanlardan?
Dil yarasının izlerini kapatabildin mi kalbinden peki yüreğim?
Tüm yaşananlara rağmen tek kötü söz kondurmayıp sevdiğine, bütün kötü sözleri yüklendin mi üzerine?

Bir çok kez sen gittikten sonra, elim hep telefona gitti.Ama her seferinde “Yaşam geriye bakarak anlaşılır , ileriye bakarak yaşanır” demelerin, “Davalı olmaktansa Davacıyım demelerin” aklıma geldi.

Gözlerimin önüne seni getirdim gittim baktım ayna hadilennnn dedim kendi kendime şu haline tipine bi bak dedim, Ne yaşata bildin ki, ne yaşata bileceksin ki dedim.

Ben hepsini yaşadım , bilemezsin acısını sevdiğim.Hiç bilmede dileğim.Ben yüreksiz yaşarım , varsın kalsın yüreğim ellerinde, yeter ki sen yüreksiz yaşama sevdiğim.
Bu gününe iyi bak.Yarin ne olacağı hiç belli olmaz.Hadi Gülümse .

Bana kalansa sadece ve sadece umutla BEKLEMEKLİ haller !!!!