Aşkın halleri

Türk Dil Kurumu Sözlüğünde “aşk”ı aradım, bir internet sitesinde “aşk” başlıklı bir yazıyı okuyunca. Aşkın sözlüklerde kaldığını mı gösterir bu, bilmiyorum. 18 yaşındayken aşkın ne olduğunu iliklerinde hisseden insan, galiba yaşı ilerledikçe aşkın ne olduğunu kitaplarda bulmaya çalışıyor.

TDK sözlüğünde aşk, aşırı sevgi ve bağlılık duygusu diye tanımlanmış. Arapça’dan gelen bu kelimenin anlatımı için galiba zayıf kalıyor TDK sözlüğü. Halbuki aşk, tanımı pek de mümkün olmayan güçlü bir duygu olmalı. Şirin’de Ferhat’ı, Leyla’da Mecnun’u doğurmalı.

Aşk geldiğinde kalbi dokuz şiddetinde sarsmalı. Bu sarsılmayla kalpteki diğer sevgi kırıntıları diz çöküp selam durmalı aşka. O kalpte devrimler yaşanmalı aşkla. İktidar değişmeli, kalp gerçek sahibine kavuşmalı. Moda deyimle motive olmalı.

Fakat öyle bir çıkmaz sokak olur ki bazen aşk denilen şey. Anlayamaz insan yaşadıklarını. Adını bir türlü koyamaz kalbindekinin. Ya da koyar da korkar mı Ferhat olma yolunun zorluklarından? Bu korku mu uzaklaştırır onu aşkı yakalamaktan, bilmiyorum doğrusu.

Ama hep düşünüyorum Ferhat’a dağları deldirten güç müdür aşk? Yoksa çöllerde geçen uzun bir ayrılıktan sonra Leyla'sını gören Mecnun’a, “benim sevdiğim senin kadar çirkin olamaz” dedirten duygu mudur aşk?

Mecnun’un çöllere düşmeden önce yaşadıklarını hatırlarım hep şu yazarını bilmediğim dörtlüğü okuduğumda:

NEDİR AŞK?
Kalpleri dolduran bir his mi?
Sevdiğini görünce;
Delice çarpan bir yürek mi?
Yoksa hepsinden geriye kalan;
Buruk bir ayrılık, ıslak bir mendil mi?

**
Ama ne olursa olsun, hangisi olursa olsun aşkın her halinin, yaşandığında insanı bambaşka biri yapacağını ve her halinde bambaşka güzellikler bulunduğunu kim inkar edebilir ki ve kim kabul etmez ki aşkın her haline ihtiyacımız olduğunu; tıpkı hayatın kaynağı olan suya ve onun hallerine ihtiyaç duyduğumuz gibi?