Aşkın kimyası var mıdır?

Bu işin bir kimyası var mı tartışılır. Gençlik dergilerindeki gibi “ karşınızdakini etkilemek için on öneri ” gibi bir bölüm beklemeyin. Aşkın bir kimyası, bir formülü yoksa da bir çekim gücü mutlaka var. Göz göze gelmek, el ele tutuşmak, birbirini hissetmek... Aşık olunca insan sevdiğiyle “ bir ” oluyor ve onun gibi hissetmeye başlıyor. Aslında aşık olduğumuzu “ben aşığım” dediğimiz zaman değil, sevdiğimizle bir olduğumuz zaman anlıyoruz.

Sevgiliye çiçek alınacak hayır gül sevmez, yemeğe gidilecek şu yemeği sever, şu lokanta favorisidir, şu renge bayılır... Liste uzar gider. Başkası hakkında bu kadar çok şey biliyor musunuz? Kendinize gelin, bu sizsiniz!

Aşık olan iki insanın birbirine tıpa tıp benzemesine gerek yok. Hatta bunlar iki zıt kutuptan alakasız insanlar da olabilir fakat bir uyum yakalandığında ortaya öyle bir kimya çıkıyor ki artık sözcüklere gerek kalmadan birbirlerini anlıyorlar. O kadar ki, bir süre sonra birbirlerinin hoşlanmadıkları yönlerini görmezden gelebiliyorlar.

İnsanın bakış açısını ve dünyasını biranda alt üst eden bir duygu aşk. Planlanmayan, sürprizleri seven, sınırları zorlayan bir duygu. Sanki havada gezinen görünmez bir enerji gibi aramızda dolaşıyor. Bir kafede oturuyorsunuz, bir anda içeri etkileyici, belki de yalnızca szi etkileyen bir kiş igiriyor içeri ve herşey değişmee başlıyor. Duygularıız, hareketleriniz, kalp atışlarınız...Siz artık kontrol edilemez bir çekim gücüne kapıldınız. Korkmayın, bırakın kendinizi. Siz hala siz misiniz? İşte aşkın kimyası bu.