Asla pes etme!!!!

Bence her insanın hayatında bir "dönüm noktası" ya da bir "beni ben yapan" dediği biri ya da bir şey vardır.. En azından ben buna inanırım... İlkokulda ki dönüm noktam, üçüncü sınıfta değiştirdiğim okulumdu, bu sayede hayattaki tek dostumla karşılaştım. Belki de o okulu değiştirmemin tek sebebiydi bu.. .Ortaokulda bir İnkılap Tarihi hocamız vardı -ki adını hatırlamıyorum ama bende yeşerttikleri hala içimde- o bu dönüm noktalarının ikincisiydi.. .Anlattıkları söyledikleri öyle güzel öyle içten şeylerdi ki, kendimi ona bırakırdım; o beni sürüklerdi bir yerlere ama asla kendimi unutmama izin vermezdi.. Sonra bi fizik hocam vardı lisede... Beni ben yapanlardan.."Niye fizik hocası olmuş ki bu ya?" dedirtirdi bana her seferinde... Ders verirdi, fizik dersini ondan iyi kimse de öğretemezdi eminim; ama hayatın da dersini verirdi bize... Tuhaftır, üniversitede "işte ben de böyle bir hoca" olacağım dedirten bir hocam olmadı.. aslında olması gereken yerdi burası.. Sanırım bunun için yüksek lisansı beklemeliydim.. Benim en büyük şansım, beni ben yapanım... Hayat Bilgisi dersini veren ama özünde harika bir Coğrafyacı olan sevgili hocam..."Ben de onun gibi olacağım" dedirten insan.. Bana ilk öğüdü "yaptığın şeye evet ben yaptım de, arkasında dur; asla fazla mütevazı olma, herkes sen değil!" demişti.. O zamanlar çok anlamamıştım bu sözü de şimdilerde galiba dank etmeye başladı..

****

Bu yazıyı yazma sebebim de aslında bu sözü bizzat yaşıyor olmam... Daha doğrusu ben dolaylı etkilenen insan rolündeyim... Bu yazı aslında direkt sana sevgili oda arkadaşım, benim biricik Ponçiğim-ki ben onun ismini kullanmamak adına bu ismi verdim, henüz kendinin de haberi yok bundan-...

***

Önceni bilmiyorum, ne yaptın ne ettin de bunca insanın kalbinde bu kadar güzel bir yer edindin.. Ama tahmin etmekte de zorlanmıyorum açıkçası.. Onların hayatlarına öyle güzel bir şekilde dokundun ki, öyle güzel şeyler yapmaktasın ki, "vazgeçmek" deyimini kullanmak sana yasaklanmalı bir kere...! Yaptıklarını bir düşün, onca güzel şeyi... Emeklerini.. Emeklerinin karşılığı olan "zeytinlerin" ve "peynirlerin" sayende neler hayal ediyorlar bir düşün... İçlerinden nasıl yetenekli oyuncular, harika senaristler çıkacak bir hayal et... Hiç zor değil... Hatta buraya yazıyorum en fazla 8 yıl...(daha da kısa olacak)... Sen "beni ben yapan haca" dedirtecek hocalardansın.. Hepsi de öyle diyordur, adım gibi eminim... Ne söylenirse söylensin her şey aleni, her şey ortada zaten.. O tiyatro oyununda sizin hakkınızda söylenen her güzel kelimeyi duydukça gururlandım, mutlu oldum... Seni tanıdığım günden bu yana söylediğim herşeyi bir kez daha tekrar ettim: "iyi ki de tanımışım onu, iyi ki de hayatına dahil olabilmişim"...

***

Ben buraya upuzuuuun bir mektup yazarım eğer kendimi bırakırsam ama bırakmayayım... Son son içimdekileri yazıp bırakayım...

Bir şeyleri başarmak zordur ama başardıklarının karalanmasını engellemek daha da zordur. Sen birinciyi yaptın, ikinciyi de yapacaksın. Kimseye de ihtiyacın yok bunun için.. Ayrıca pes etmek de yok!