Asla yalnız değilsin !!....

Asla yalnız değilsin !!... Asla yalnız yürümeyeceksin !!!!....
Çok yalnızım’ dedi. “Asla yalnız değilsin.” dedim. Dinlemedi. “Yalnızım. Hem de yapayalnız” diye yineledi. O’ nu tanıyorum. Çok iyi tanıyorum. Çok iyi tanıdığım içindir ki, bana bu itirafı yaptı.

Yalnızlığını anlatırken gözleri doldu. Gözlerini benden kaçırmaya çalıştı, beceremedi.

“Derdimi kendime anlatıyorum, küçük mutluluklarımı ancak kendimle paylaşıyorum. Öylesine yalnızım ..” Gözlerini artık benden kaçırmıyordu, göz pınarlarından süzülen yaşlar yanağını ıslatıyordu. Konuşmayı denedim. Beceremedim. Arkadaşım, o çok iyi tanıdığım arkadaşım, o dev gibi adam, mini minnacık olmuştu. Yalnızlığı O’nu ezip bitirmişti. Elinin tersiyle gözlerini sildi. Çok iyi bildiğim hayatını anlatmaya başladı; sonra aşklarını, en sonunda en büyük aşkını...

Sevdiğini, çok sevdiğini anlattı. Ama o çok sevdiği bile, O’nun yalnızlığını gidermiyordu. Kim bilir belki de böylesine aşık olduğu için kendini yalnız hissediyordu. “ Yalnızım. Hem de yapayalnız” diye inledi. “ Dur bir dakika” diye bağırdı. “ Dur da dinle...”

Olmaz ama, olmuş işte. Adamın biri rüyasında Tanrı’ yı görmüş.

Olmaz ama, olmuş işte. Adam güya Tanrı’ yla bir kumsalda yürüyormuş.

Olmaz ama olmuş işte. Adam Tanrı’ yla kumsalda yürürken bir yandan da bütün hayatı bir film şeridi gibi gözlerinin önünden geçiyormuş.

Olmaz ama olmuş işte. Adam, o film gibi izlediği hayatında, kumsalda iki çift ayak izi fark etmiş. Biri kendinin ki, diğeri tanrının ki. Adam bakmış ki, hayatının hemen her döneminde kumsalda iki çift ayak izi var. Ama ne zaman ki başına olmadık işler geliyor, ne zaman ki hayatı kötüye gidiyor, kumsaldaki ayak izlerinden biri kayboluyor.

Olmaz ama olmuş işte. Adam tanrıya sormuş: “Tanrım” demiş, “ben hep yanımda olduğunu düşünürdüm. Oysa ayak izlerine bakınca anlıyorum ki hayatımın en kötü dönemlerinde sen yanımda değilmişsin... Beni yalnız bırakmışsın.”

Olmaz ama olmuş işte. Tanrı, “bunu nereden çıkartıyorsun?” diye sormuş. “Ayak izlerinden” diye yanıtlamış adam. “Kumsalda hep iki çift ayak izi var. Ama hayatımın kötü dönemlerinde ayak izlerinden biri kayboluyor...”

Tanrı yanıtlamış:

“O gördüğün tek ayak izi bana ait olan. Senin kendini kötü hissettiğin, yalnız kaldığını düşündüğün o dönemlerde seni kucağımda taşıdım. Onun için kumsalda tek ayak izi var... O da bana ait olan.

Arkadaşım sessizce doğruldu. Gözleri, gözlerimin içindeydi. “Yalnız değiliz değil mi?” diye sordu, “Hiç yalnız kalmadık, kalmayacağız?”

“Asla” dedim. “Asla yalnız değiliz... Hiçbir zaman yalnız yürümedik, yürümeyeceğiz.

EVET ASLA AMA ASLA YALNIZ DEĞİLİZ............