Atatürk, Cumhuriyet ve kadir kıymet bilmezler...

Cumhuriyetimizin 87. yılını kutluyoruz...

Atatürk Devrimlerinin toplumda travma yarattığını söyleyen anlayışın milletvekilleri de, şeklen( takiyye yaparak) bu bayramı

kutluyorlar...Yakılmış, yıkılmış, çökmüş bir imparatorluktan kanlarıyla canlarıyla , emperyalistlere karşı bir Kurtuluş Savaşı

vererek, Çağdaş laik bir Cumhuriyeti kuran atalarımızı kötüleyen aşağılayan aşağılıklar, Cumhuriyetin nimetleriyle,

devrimleriyle büyüdüklerinin geliştiklerinin farkında değiller...

Kurtuluşumuzun ilk ayağı olarak 19 Mayıs 1919’da Samsun’a çıkan Mustafa Kemal ve arkadaşları, Samsun’dan sonra Havza’ya uğrarlar... Mustafa Kemal ve arkadaşları Havza’da kısa bir süre kır gezisine çıkarlar. Yanından geçtikleri bir tarlada bir bacağı olmayan genç bir köylü çift sürmektedir. Selamlaşırlar. Mustafa Kemal’in yaveri Cevat Abbas, ortamı neşelendirmek, umutsuzluk duygularını dağıtmak için genç köylüye sorar:

“Aslanım burada ne yapıyorsun? Memleket elden gidiyor! Bak İngiliz Samsun’a da geldi!

Sen bu işlere ne diyorsun?

Köylü, birden güçlükle tuttuğu sabanı yere atar. Dayandığı bastona iyice abanarak:

“Bana ne, bey bana ne! Umurumda mı benim Çanakkale’de İstanbul, Samsun! Dedem Galiçya’da, babam Yemen’de kayboldu. Aha bu bacağı da Çanakkale'de yitirdim! Benim bu tarladan başka bir şeyim yok! İngiliz bu tarlanın kenarına gelirse o zaman ben bilirim ne yapacağımı!” Der.

Herkes, şaşırmış yıkılmıştır. Ağızları bıçak açmamaktadır. Mustafa Kemal Cevat Abbas’ın sırtını okşar:

“Üzülmeyiniz, o köylü şimdi haklıdır! Ama söylediklerine kendisi de inanan birini bulunca gör bak nasıl çiftini çubuğunu bırakacaktır!”

Aradan üç yıl geçmiştir. Büyük Taarruz olanca hızıyla sürmekte, Yunan ordusu İzmir’e kaçmaktadır. Cevat Abbas, atının üzerinde dörtnala Başkumandanın buyruklarını kuvvet komutanlarına taşımaktadır. Birden irkilir: Gözü gezici mutfağın önünde karavana başında koşmaktan ayakları çatlamış Mehmetçiklere kepçe kepçe ayran dağıtan bir bacağı kesik askere takılır; Havza kırlarındaki tarlada gördükleri genç adama! Demek ki “söylediklerine kendisi de inanan birini bulmuş ve tarlasını bırakıp O’nun ardına düşmüştü”!

Bu ülke öyle kolay kurtulmadı... Anadolu’nun her tarafı çetelerle, eşkıyalarla ve asker kaçaklarıyla doluydu... Yemen’de Çanakkale’de, Sarıkamış’ta çok sayıda şehit vermiştik. Düşman, dört bir tarafımızı sarmış, en iç noktalara kadar girmişti. Toplum yoksulluk içinde çaresiz, yılgın ve bıkkındı... Dış düşmanların yanında bir de içimizdeki düşmanlar vardı... Padişah ise kendini kurtarmanın peşinde, ülkesinin kalan kısımlarını satma peşindeydi... Tüm bu şartlar içinde bir Kurtuluş Savaşı vermek ve bu savaşı kazanmak, öyle kolay bir iş değildir... Atatürk ve arkadaşları bunu başarmışlardır... Onlara tüm ruhumuzla minnettarız...

Ne Yazık ki, bugün Cumhuriyet sayesinde okumuş güçlenmiş bazı kendini bilmezler Atatürk’ümüze ve Cumhuriyetimize saldırmayı bir marifet saymaktadırlar... 1919’un şartlarını, günümüzün şartlarıyla karşılaştırma ahmaklığına ve bilgisizliğine düşmektedirler... Bu gibilerin niyetlerini okuma ve maskelerini düşürmenin zamanıdır...

Cumhuriyetimizin ve Atatürk’ümüzün yıpratıldığı bu dönemde Cumhuriyetimizin 87. yılını kutluyoruz.

Tüm Cumhuriyet ve Atatürk sevdalılarının Cumhuriyet Bayramını KUTLUYORUM...

Kaynak : *Cumhuriyet Çınarı, Özer Ozankaya