Atatürkle konuşurken çocuk olmak

Daha önce size bahsetmiş miydim? Öğrencilerimden Ata’ya mektup yazmalarını istemiştim. Ödül olarak burada yayınlayacağımı söylemiştim. Çok heyecanlandılar bunu duyunca… Hepsi yazmışlar getirmişler, yüreklerini kaleme dökmüşler zor oldu seçmek hangini seçeceğimi bilemedim. Okurken içim cız etti, gözlerim doldu… Şu an sadece sözü onlara bırakıyorum, gün geldiğinde bazıları yerimi alacaklar…Benim gibi yarının büyüklerini nacizane eğitmeye çalışacaklar… Onlar çok güzeller biliyor musunuz? Keşke mümkün olsa da hepsini size anlatabilsem: ) Aferin çocuklarım, kuzucuklarım sizleri çok seviyorum. Sizlerle gurur duyuyorum… Koca ATATÜRK’ü minicik yüreklerinize sığdırabildiğiniz için. Bahtınız da yolunuz gibi açık olsun canlarım!

ATA’YA MEKTUP(Öğrencimin dilinden)

Sizi hiç tanımadım, konuşamadım, ”Denizlerden renk alıp denizlere renk veren gözlerinizi” göremedim.

Gerçekten sizi tanımak isterdim. Bu gül gibi vatanı kurtardığınız için size teşekkür etmek ve hayranlığımı belirtmek…

Ama olsun Ata’m, sizi göremesem de sizin gösterdiğiniz yoldan gideceğim. Zaten şu sözü siz söylememiş miydiniz? ”Beni görmek demek vücudumu görmek değildir, beni duyuyor ve anlıyorsanız bu kafidir.”

Ben biraz önce “Sizin gösterdiğiniz yoldan gideceğim.” dedim. Boş bir söz daha…

Sizi boş sözlerle anıyoruz yine…

Size hep söz verdik, sözlerden öteye de gidemedik! Hiç değişme yok! Siz gittiğinizden beri aynıyız, hala kara tahta başında!… Hala yerimizde sayıyoruz! Bu günleri gördükçe çok üzülüyorsundur. ”Ben size böyle mi yapın dedim?" diyorsundur.

Haklısınız Ata’m, ne deseniz haklısınız! Ama size söz!

Son bir söz bu!..

Gerçekleşecek bir söz!...

Bu vatanı ve milleti en yüksek seviyeye çıkaracak insanlardan biri olacağıma,

Size ve milletime yakışır bir evlat olacağıma söz veriyorum.

Söz Ata’m!…

Gerçekleşecek bir söz!...

HANİFE KOCAKÜZ

8-A NU:95