Avuç içi kadar mutluluk

Avuç içi kadar mutluluk yeter bana... Dün akşam bu şarkıyı dınledım. Fatıh Erkoç söylüyor. Bilirsınız eskı bır şarkı... Benı anlatıyordu şarkının her bir mısrası. Özellıkle avuç içi kadar mutluluk yeter bana kısmı... Gerçekten mutluluk her an yanı başımızda küçük olaylardan mutlu olabılmek, insanın kendı elınde mi acaba? Yoksa o bır kışılık özellığı mı? Bılemem kı ne dersınız. Bana göre kışılık özellığı... Benım kışılığımde bu özellık var. Ben mutlu olmak ıçın çok şeyler beklemıyorum hayattan inanın bana... Öyle büyük hayallerım olmadı. Öyle buyuk isteklerım olmadı. Her şeyde küçüK düşündüm. Ancak şımdı kendimi sorguluyorum. Acaba büyük şeyler isteseydım tanrıdan isteklerıme sahip olabılır mıydım? Mesela çok param olmasını isteseydım çok mu olurdu param? Yanı büyük istekler çeker mıydı birbirini? Bu bir çekım yasası mı? Ancak gerçek şu kı herkese eşıt şans dagıtmamış tanrı... Her insan birbirinden farklı .Bir söz vardı çok hoşuma gıtmıştı..Kendini asla kendınden yuksek olanlarla karşılaştırma. O zaman ınsan daha da çok üzülüyor.Neden ben öyle degılım dıye. Bu bir yaşam felsefesi... Insanın kendını mutlu hıssedebılmesı ıçın o kadar çok neden var ki... Başta sağlık degıl mı? O kaybedınce kıymetını anladığımız saglık. Sonra sevdıklerıyle bır arada olabılmek degıl mı..Arkadaşlıklar, dostluklar annemız babamız kardeşlerimiz yegenlerımız... Güzel bir şarkı , bir kıtap , bir fılm degıl mı?..Ya da masmavı denızlere kendımızı atabılmek, serıın sularda yuzebılmek degıl mı?..

Benım ıçın bu saydıklarımın hepsi birer mutluluk kaynagı... Sizlere avuç içi kadar mutluluktan mutluluk duyabılecegınız günler dılıyorum...