Ay gadın gardeşlerim!...

Bizim köyde, bir kadının başına herhangi bir felaket geldiğinde, bunu çevresine dövünerek anlatırken ağıdına öyle başlar: “Ayana gadın gardeşlerim, ah başlarımıza gelenler!..”

İster kamuoyunu yoklamak için ortaya atılmış olsun, ister gündem değiştirmek için yapılmış olsun; TBMM başkanının ağzından çıkanı duyduğum andan beri, köyümün gariban kadınlarının avazını çığırıyor yüreğim!

Ay gadın gardeşlerim, ah başlarımıza geleneler!

Ve kadın kardeşlerime sesleniyorum! Bizi bir tek biz duyarız, biz anlarız!

Evet, laiklik bize altın tepside sunuldu, ki adını bile duymamıştı ninelerimiz!

Evet, seçme ve seçilme hakkı bize pırlanta tepside sunuldu, ki bilmezdi kadıncağızlarımız seçmek nedir, seçilmek nedir!

Bin yıllık bir sindirilmişliğin altında, sofradaki yerinin öküzden sonra gelmesini kanıksamıştı zaten!

Kanıksamıştı kapının dibine süpürülmeyi, itin deliğine sokulmayı!

Ama biz onların torunlarıyız. Altın tepsiden şerbet içtik, pırlanta tepsiden hayat bulduk! Öğrendik seçmek neymiş, seçilmek neymiş!

Tadına vardık vicdan hürriyetinin ve düşünce özgürlüğünün! Sanata dokunduk, bilime yaklaştık. Tam şimdi çocuklarımız oluverecekken… Tam yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmişken… Tam artık başımızı doğrultacakken… Ve soyunup cehaletin katran karasını, bilimin yolunda yürüyecekken, yeniden başa dönmek OLLLLMAZ!

Bunu biliyorsak eğer, ağzını hayra açmayanların, ağzına ağzına haykırmayı da bilmeliyiz! “Kükremiş sel gibiyim bendimi çiğner aşarım” diyordu ya o dize, hah işte, haydi kükreyelim kadın kardeşlerim! Aslanların dişisi bilir işi! Dişiliğine kurban olduğum kardeşim! Konuş, söyle, avazın çıktığınca haykır!

Laiklik elden giderse, kadınlık gururumuzla vedalaşmak düşer bize!

İnsan olmak onuruna ‘hoşça kal’ deriz!

O güzel topuklularla gittiğimiz işimiz filan hikaye olur!

Kendi başına, keyfe keder alış-verişleri unut! Unut ne varsa öğrendiğin, alışkanlık edindiğin!

Cemiyet hayatından, sosyal yaşantıdan cımbızla çekilecek ve dört duvar arasına hapsedileceksin! Hiçbir farkımız kalmayacak, evde iki de bir tekleyen çamaşır makinesinden!

Laiklik biterse, o okusun, kendi ayakları üstünde dursun, el aleme muhtaç olmasın diye üstüne titrediğimiz şirin kızlarımız paspas olacak ayaklar altında!  Kim bilir kimlere çocuk gelin olurlar! Kim bilir kimlerin sopasını yerler sabah akşam ve seslerini dahi çıkaramazlar! Ve kim bilir belki de biz ona bile şükreder hale düşeriz, hani yolda tecavüze uğramasından yeğdir diyerek!

Boşuna demiyorum, cehaletin tek korkusu kadındır diye! Çünkü kadın öğrenirse çocuklarına da öğretir. Çocuklarımıza öğretemeyelim diye bizi cahil bırakacaklar, kör kuyulara atacaklar!..

Ay benim kadın kardeşlerim, ah başımıza gelenler! Düşündükçe deliriyorum!...

Laiklik din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması değildir! Laiklik senin, benim, gadın gardeşlerimizin başı dik yürüyebilmesidir!

Laiklik bir ülkenin onurudur elbette ama en önemlisi kadın olmanın, insan olmanın, insanca yaşamanın temelidir!

Temelimize dinamit döşüyorlar kadın kardeşlerim!

Çemre eteklerini, doldur içine düşüncelerini, ağzını hayra açmayanların ağzına ağzına!...