Aydınca: Çıkagelse Atatürk

Abdülkadir GÜLER

Ünal Şöhret Dirlik, Fethiye’den bir öğretmen, bir şair ve bir yazardır. Üretkendir, çalışkandır. Adam gibi adamdır. Fethiye folkloruna sevdalıdır. Bugüne değin 25 kadar kitaba imza atmış sanatımıza, kültürümüze sevdalıdır. Fethiye’nin adını Anadolu’ya taşımıştır.

Geçen gün bir gazeteden (Posta Gazetesi- 15 Haziran) Rauf Tamer’in bir yazısı vardı. “Normale Dönmek” Bu başlık altında bir yazısı vardı. Memleketin halini, ahvalini, daha doğrusu gidişatını beğenmiyordu. O da haklı olarak eleştiriyordu. Yılların deneyimli yazarı Rauf Tamer, aynen şöyle yazıyordu köşesinde: <ı>Bana deseler ki, Türkiye için ne dilersin? AB’ye mi girsin? Fert başına 20 bin dolar’a mı çıksın? Yoksa bu akşam Çek’leri mi yensin? Çeyrek finale mi kalsın, hatta iki adım daha atıp şampiyon mu olsun? Hayır, benim tek dileğim Türkiye normale dönsün, Önce normale, gerisi kolay “diyordu.. Ah keşke bir normale dönsek.. Kavgadan yana olmazsa, hoşgörü ve barıştan yana olabilse.Sayın büyüklerimiz, birbirleriyle görüşerek, anlaşarak birbirleriyle yan yana gelebilse ne olur?

Şu memleketin halini ben de beğenmiyorum. Normal diye bir şey kaldı mı Allah aşkına? Saygı yok, sevgi yok, utanma, arlanma hele hele hiç yok. Yavvv, memleket elden gidiyor, kimsenin haberi yok.. Kimsenin kılı kıpırdamıyor. Orta da “ ben, sen” koltuk kavgasından başka bir şey yok..” O şunu söyledi, o bunu söyledi, dinledi, dinlemedi.. Üzülmemek elde değildir. Sayın büyüklerimiz bir araya gelip medenice, uygarca konuşsalar ne olur? Kıyamet kopmaz her halde. Yanı başımızda Yunan pusuda.. Doğu’da, Güneydoğu'da, Irak’ta, Habur kıyısında, haritalar çiziliyor. Kimsenin yine haberi yok. Gün geçmiyor ki bir şehidimizin cenazesi gelmesin. Gelinlerimiz dul, yavrularımız öksüz ve anaların yüreği yanıyor. Elbette ateş düştüğü yeri daha fazla yakıyor.

Bu toprakları alana kadar yüz binlerce şehit verdik. Başta Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere ve onun saygın asker arkadaşları ile birlikte şehitlerin kanlarıyla bu vatanı bizlere emanet ettiler. Kürdü, Türkü, Çerkez’i, Laz’ı, Arab’ı, Boşnak’ı, Alevi’si, sunisi ile yan yana savaşmadılar mı? Bunları ne çabuk unuttuk? Çanakkale’de, Sakarya’ da, Anafartalar da, birlikte şehit olmadılar mı? Ankara’da sayın büyüklerimizin kavgalarını medyada, televizyonda görünce, izledikçe bir vatandaş olarak üzülüyorum, hatta utanıyorum. Allah aşkına YETER diyorum. Cumhuriyetin kazanımları ile birlikte demokrasinin neresindeyiz?

Ben bunları düşünürken sevgili meslektaşım Ünal Şöhret Dirlik bana bir şiirini göndermişler. O da bu durumdan şikâyetçi. Ve “ Atatürk çıkagelse” diyor. Evet, Ankara’dan Anıt kabirden ATATÜRK bir başını kaldırabilse. Şu memleketin halini bir görebilse. Ne der acaba? Neyse sözü fazla eğip bükmeden ve fazla uzatmadan sevgili Ünal Şöhret Dirlik’ in <ı>ÇIKAGELSE ATATÜRK başlıklı şiirini sizlerle paylaşmak istiyorum:

Kaçacak delik ararsın
Çıkagelse Atatürk!
Betin, benzin solar
Çıkagelse Atatürk!

Başın döner şaşarsın
Çıkagelse Atatürk!
Donuna da edersin
Çıkagelse Atatürk!

Ettiklerine olursun pişman
Çıkagelse Atatürk!
Şaşırır içimizde ki düşman
Çıkagelse Atatürk!

Öğrenirsin, eğriyi, doğruyu
Çıkagelse Atatürk!
“Ne yaptın der” sorar soruyu
Çıkagelse Atatürk!

Mavi gözlerine dolar
Çıkagelse Atatürk!
Koca kafalıları haşlar
Çıkagelse Atatürk!

İzindeyiz dedirtmez
Çıkagelse Atatürk!
Haram lokma yedirtmez
Çıkagelse Atatürk !.

Yakasına yapışır sahtekârların
Çıkagelse Atatürk!
İflahını keser köftehorların
Çıkagelse Atatürk!

“ Bütün yaptıklarınız yeter” der
Çıkagelse Atatürk!
Durumunuz daha beter”
Çıkagelse Atatürk !.

Ünal Şöhret Çok sevinir
Çıkagelse Atatürk!
Yüreceği devinir
Çıkagelse ATATÜRK “..

Ünal Şöhret DİRLİK