Aydınlık ne tarafta?

Bir insan neden gizler/gizlenir? Sanırım bir başkasıyla paylaşsın diye. Çünkü gizlemek kısmı sıkıcıdır, heyecanlı kısmı "bak sana söyleyeceğim ama kimseye söyleme" diye başlayan kısımdır. Bir insan neden gizler? Kendini önemli hissetsin diye gizler. Öyle midir gerçekten de? "Ben bunu yapıyorum ama kimse bilmiyor, oh ne güzel, herkese gol atıyorum" gibi bir mantık mıdır bu?

Seni tanıyalı üç seneden fazla oldu. Üç senedir kendi içimde çözmeye çalıştığım şeylerim var."Kocaman kadınım yahu, güçlü bi kadınım ben! Artık bunu da aşamayacaksam gideyim köprüden atayım kendimi daha iyi!" dedim kendi kendime ve sustum.

Küçük bir kızken anneme sormuştum: "Anne, babamla senelerdir evlisiniz. Aynı yastığa baş koydunuz. Pek de tipin değildi, sen Tarık Akan'a aşıktın, karşına babam çıktı. Yaşadığınız yer öyle gezmeye tozmaya müsait de değildi, "iyi bir delikanlı, ilerde büyük adam olacak" dediler, evlendin. Peki anne, bunca sene hiç mi bir başkasını gördüğünde için "cız" etmedi, yüreğin "hop" etmedi?" Annem bana bakıp hafif alaycı, hafif acı gülümsemişti. Gözlerinin içinden geçen rüzgarları gördüğümde pek de anlamamıştım.

Şimdi anlıyorum. Bunu her kadın yaşıyor sanırım. Annem daha kolay atlattı eminim.

Peki üç senedir dinmeyen bir sancının ağrı kesicisi yok mudur yahu?
Üç senedir göz önünden gitmeyen bir görüntünün silicisi yok mudur? Üç senedir yaklaşık haftada 4 kere "yahu, bir arayayım bakayım şu adamı, bir görüşelim, ne yaptı acaba (neyi ne yaptı bilinmez).." gibi bir saçma sapan mazeretle aramaya heveslenir mi bir insan?

Peki aramaz mı sonradan...

Susmaz mı gecelerce... Günlerce...

Bazen coşunca içi barajları yıkıp geçmek isterken, kendine başka bir mecra bulup da çağlayan hacminden dere hacmine küçültüp kendisini bu mecradan süzülmeyi ne kadar yineleyebilir ki, bunu her yinelemede nasıl başarır ki?

Her iki yöne doğru da koşuyorum. Bir ileri iki geri gibi gelebilir ama öyle değil. Bir benden bir tane daha düşün. Bir bu taraftaki, bir diğer taraftaki koşuyor. Sonra birbirlerine bağırıyorlar... "Buraya gel, burası aydınlık!" diye.

Bir öğlen.. Yağmurlu bir gün... Az önce bir iş arkadaşım bana "siz" yerine "sen" diye hitap etti. uzun süredir aklında yarattığı bir başka ülkenin kraliçesiymişim gibi. Anlamıştım, bu tip sinyaller hep anlaşılır kadınlar tarafından. Hep maskelerim vardı yüzümde.

Şimdi sızdırıyorlarsa, bunlar gerçekten onları yüzüme yapışık tutmaya çalışmaktan yorgun düştüğüm içindir.
Şimdi sızdırıyorlarsa, buradan sızdırıyorlar, yine de başka bir maskeyle örtmeye çalıştığım içindir.
Şimdi sızdırıyorlarsa, bu kendime dair bir şey yarattığım, tutmaya çalıştığım herşeyi tuttuğum, elimden kaymalarına izin vermediğim içindir.
Ben, seninle yaşayacağım. Sadece burada. Buradan dışarıda başkasıyım, öyle kalacağım.

Yine de bir kere beni kucaklayıp havalandırarak öpmene izin veriyorum.