Aylardan Şubat...

Aylardan şubattır.
Bazen karanlık odamın ihtiyacı olan ışığını,severek dinlediğim bir kaç özel klasık eserle
aydınlatabiliyorum .Büyük hesaplar peşinde koşmayıpta, aza kanaat ederek ,yaşamasınıda biliyorum neyseki . Belki bu hayat için fazla tembelimdir, ama bir bilseniz ahh ne kadar yorgundur düşlerim. Bizler hala kızmalarla küsmelerle vakit geçirmekteyiz,biride çıkıp şöyle dese ya, sen aslında ne kadar varsın'ki bu hayatta! Uzun zaman oldu sevimli bir kalbi görmeyeli etrafımda, uzun zaman oldu çocuksu gülüşlerimi saçmayalı etrafıma. Oysaki güneşin doğuşu bile kalbimi heyecanlandırmaya kafiydi. Sevdiklerimle bir güne, bir yeni güne daha girmiş olduğumu bilmek bile haddinden fazla sevindiriyor kalbimi. Bıkıp usanmadan yıldızları seyredebilir,nefes almaya devam ettiğim için ise Tanrıya şükredebilirim şimdi.Her kalp yalnızdır kendine göre,bizler maalesef kendimize benzerleri arayıp sevmekteyizdir. Görünmeyenin çok daha ötesini görmek istemede,çok daha ilerisine gitmeyi yeğlemekteyiz. Oysaki hepimiz yalnızca kendi bavullarımızı çekip taşımakla yükümlüyüzdür bu hayatta.İçerisinde iyiye ve kötüye dair ne varsa günün birinde nasıl olsa saçılacak Tanrı huzurunda. Peki ya kalbimiz! bu durumda ne kadar emin olabilirki kendisinden. Nedir bu gurur,bu öfke, bitmek bilmeyen döngünün arasına sıkışıp kalmalar ...

Ruh oysaki yaşam sevinciyle güçlenip taze kanı depolamalı dünyasına...
Güzel bakki güzel şeyler göresin bende...

Deneme-Yazan-Edibe Toğaç

http://sayfamdakalancumleler.blogspot.com.tr/