Ayrılık saaati:Gece yarısını yedi geçiyor

Zaman gece yarısını çoktan arkasında bırakıp gitmişti.

Son yudumunu da aldıktan sonra bardağı masaya bıraktı, ışığı kapattı ve uzandı yatağa. Hatırlamıyordu kaçıncı yalnız geçen gecesiydi bu gece, kaç gün olmuştu sevişmeyeli.

Çoktan unutmuştu terlemiş kadın kokusunu...

Çatlak dudaklarını yaladı; en son öpüşmesini hatırladı. Gözleri doldu... Ağlayacaktı kim için ve ne için ağlayacağını bilse.

Yüzü tavana yaslı, gözleri odanın içinde dolaşıyordu. Hafif aralık kalmış perdeden dışarısı görünüyordu. Uzun süre öylesine bakakaldı siyah geceye. Rüzgarla yağmur soğuğa aldırış etmeden çılgınca sevişiyorlardı dışarıda.

Üşüdü, yorganına sarıldı usulca. Eski sevgili geldi aklına; sıcak yatakta sabaha dek sarılıp uyudukları geceler geldi aklına.

Biten ama bitmemişcesine yaşanan, tadına varılmış ama doyulmamış o sevgilinin sureti düştü aklına geceden...

Şimdi neredeydi, kiminleydi ve nasıldı bilmiyordu ama hala ondaydı son akşam unuttuğu saati.

Bırakıp gittiği anı, ayrılığın saatini gösteriyordu zaman...

Saat gece yarısını yedi dakika geçiyordu. Onun çekip gittiği andı. Ve sonsuza kadar hep öyle kalacaktı ayrılığın anı.