Ayrılmalıyız, çünkü...

“Arıyorum açmıyorsun. Gerçekten bitti mi konuşacaklarımız? Buna inanamıyorum. Ama biz… Ama biz…” der ve ağlamaya başlar kızımız ya da oğlumuz ve devamı karşı taraftan gelir. İşte size biten ilişkiler için ayrılma nedenleri daha doğrusu bahaneleri. Biraz acı biraz gerçek belki biraz komik ama değişmeyen sonun, sevimsiz bahaneleri…

- Ayrılmalıyız çünkü;

- Hevesim kaçtı! ( Yaaa gerçekten mi? Nereye?)

- Soğudum ilişkiden, ben böyle oluyorum işte beni biraz sıkınca kendi kabuğuma saklanıyorum. ( Kaplumbağa mısın sen?)

- Seninle bir alakası yok, gerçekten bu benimle alakalı… ( Tabii tabii iyi bahane ben de bunu kullanmalıyım artık!)

- Üzgünüm, hayallerinin erkeği değilim. ( Evet, gerçekten değilsin)

- Üzgünüm hayallerinin kadını değilim. ( Olamazsın zaten.)

- Bu benim lanet olası bir huyum işte fazla sıkıya gelemiyorum. ( Sen şuna; kaçıyorum, ciddi ilişkilerin getirdiği sorumluluklar bana zor geliyor, ben tek gecelik ilişkilerin adamıyım desene!)

- İlişkimiz çok rutine girmişti. ( Düzeltiyorum canım; "her gece görüşmekten diğer kızlara – erkeklere vakit ayıramıyorum, ayak bağısın" mı demek istemiştin?)

- Başka biri var. ( Oldukça dürüst. Şapka çıkartıyorum)

- Seni seviyorum ama olmuyor işte görüyorsun. ( vıdı vıdı vıdı….)

- Çok kavga ediyorduk. ( Ya sahi mi acaba neden?)

- Üzgünüm... ( Bence de olmalısın)
…

Ve bahaneler milyonlarca. Büyük aşkla başlayan ki en büyük yanılgı da budur zaten “çok büyük aşk” dediğin şeyin bir süre sonra bittiğini gördüğünde pek bir şaşırıyor insan. Ama ben şaşırmıyorum ( Artık )

Blog not 1: Biten ilişkimin referans olarak almadım, emin olun alsaydım çok daha farklı yazardım. Bilgilerinize sunulur. Çok sıkılmıştım biraz gülelim istedim ama biraz...

Blog not 2 : Eklemek istedikleriniz varsa sıra sizde...