Az ama yerinde konuşarak, dinle!

Dil değil midir başımıza her işi açan? Hep söyleriz ya, hay dili tutulasıca.

Peki biz ne kadar tutarız dilimizi? Konuş, konuş bitmez bir türlü çenemiz. İnsanoğlu, olura da konuşur olmaza da.

Allah çene vermiş gerisini koy vermiş. Bi sus beeeeee car car car yedin bitirdin beynimi...

Gündelik hayatımızda ne de çok kullanırız bu sözleri. Hani vardır ya herkesin hayatında bir geveze. İnsan tam da kafasını dinlemek isterken, birden çıkıp gelir ya çok bilmişler.

Her konuda konuşurlar 'Ayyyyyyy bitmez bunların bilgiçliği dinle işin yoksa' dersiniz içten içe. Hı hı, yaaaa, ya da evet, evet şeklinde kısa ve öz cevaplar vereceksiniz. Uzun uzadıya yorum yaparsanız vay halinize, inciğinden boncuğundan dinlersiniz yoksa her şeyi.

Haaaa birde aynı konuyu her seferinde 'hani geçenlerde sana anlatmıştım' diye başlayıp, tekrardan aynı konuyu daha önce hiç anlatmamışcasına tekrar tekrar anlatmaları. Böyle durumlarda yorum yapma, sus, sakın konuşma yoksa devamı gelir.

Çok ama boş konuşanlardan bahsediyorum. İşleri güçleri çene yapmaktan başka bir işi olmayanlardan. Böyle insanların muhtemelen yaşadıkları bir sorun var diye düşünüyorum nedense. Hayatlarının bir köşesinde gideremedikleri bir sorun ya da bir eksiklik. Muhtemelen bu insanlar mutsuzlar ve konuşarak kapatıyorlar mutsuzluklarını ya da mutlular ama ön planda olma arzularını karşılıyorlar konuşarak. Belkide kabuklaşmış hayatlarını renklendiriyorlar. Fakat düşünmüyorlar ki bu boş kouşanlar, belli bir zaman sonra kendilerini dinletecek kimse kalmayacak ve en son konuşacaklar kendileriyle.

İnsanlar konuşa, konuşa. Bende çok severim konuşmayı ama çok detay konuşmayı sevmem. Aynı konu üzerinde çok fazla duramam, değiştirim, atlarım başka konuya, boğulurum yoksa dayanamam. Kısa ve öz konuşacak detaya girmeyeceksin derim hep arkadaşlarıma. Gevezelik malum bir sanat kimine göre. Ben bu sanatı çok beceremiyorum zaten.

Azıcık dilimize sahip olmak lazım diye düşünüyorum. Aklına her geleni konuşmadan önce tartmak, düşünmek ama ben yapamıyorum yinede boş veeeeeeeer diyorum çoğu kez ama galiba dinlemek konuşmaktan daha iyi. İyi bir dinleyici olabilmek, çok konuşmak kadar çekici olmasa da dinlemek ve zamanla da dinletmek lazım kendimizi.

Siz konuştuğunuzda herkes susup dinleyecek sizi. Etkilenmesi lazım beni dinleyen kişinin, kelimelerimin büyüsüne kapılmalı, uzun uzadıya konuşsam da sıkılmaması lazım benden. Dinlediğinden ders çıkarması ya da bilmişliğine bir şey daha eklemesi lazım diye düşünüyorum.

Boş konuşmayıp, dilimize sahip olup, dinleyebilmemiz dileğimle...