Babasının kıymetlisi & annesinin gözbebeği, Zeynep

Merhaba ben Zeynep ..Babasının kıymetlisi, annesinin gözbebeği…. Bütün ailenin  sabırla ve merakla, birazda yorularak beklediği bebeğim ben… Her bebeğin hikayesi annesinin karnına düştüğü an yani 9 ay önce başlar ama benimki farklı. Benim hikayem şimdi annem, babam olan bu iki insanın, birbirlerine olan sevgisini izlerken başladı. Henüz doğmamış Ruhların Diyarından dünyayı izlerken, önce babamı fark ettim. Anneme nasıl sevgiyle şefkatle baktığını, yanındayken bile özlemle sarıldığını gördüm. Annemin de ona nasıl güvenle ve sevgiyle karşılık verdiğini. İkisi de çok ilgimi çekmişti. Böyle birbirlerini çok seven insanlar nasıl yaşarlar diye merak ettim, o günden sonra onları her gün izlemeye başladım. Birlikte nasıl çalıştıklarını gördüm, hayatı nasıl paylaştıklarını, tartıştıkları zaman bile saygıyla birbirlerinden bir şeyler öğrenmeye çabalamalarını izledim. Ve ne yaşarlarsa yaşasınlar, iyi yada kötü, gün bitimi birbirlerine sevgiyle sarılarak uyuduklarını gördüm.. Tamam dedim. Bu benim ailem. Benim annem babam onlar olmalı.. Böyle sevgi, saygı dolu, güvenli bir evde büyümeliyim ben… Kararımı vermiştim vermesine ama ardından da endişelendim ya başkası onları seçerse? Ya ben onların bebeği olamazsam? Çünkü henüz dünyaya inme vaktim gelmemişti benim.. İzin verilmemişti doğmama, biraz daha beklemeliydim. Her gün dua ettim: Ne olur dedim, ne olur benim dünyaya inme zamanım gelinceye kadar bekleyin.Az kaldı biraz daha bekleyin.. Dualarım kabul oldu. Ve benim dünyaya inme zamanım, annemle babamın bebek sahibi olmayı istedikleri ana denk geldi. Mutluluktan uçtum, tamam artık onlar benim ailemdi. Şimdi sabırla dünyada 9 ay denen şu zamanı bekleme vaktiydi. Çok zor bir şey değildi bu. Her şeyden önce güvenli, sıcak ve rahat bir yerdi bekleme yeri. Anneciğim seninle ilk  o zaman tanıştık.. İlk resimlerimin çekildiği gün de babacığım seninle.. İkiniz de nasıl sevinmiştiniz, sanki hep beni beklemişsiniz...Birazcık şımardım tabi… Bu kadar çok sevilince kim şımarmaz ki…Sizi seçmekle ne kadar doğru bir şey yaptığımı biliyordum ama o gün iyice emin oldum. Daha doğmadan beni  bu kadar çok sevdiğinize göre,  gördüğünüz zaman kimbilir ne kadar çok seveceksiniz.. Babacığım, adımın Zeynep olacağını söylediğin gün çok mutlu oldum.. Ne güzel, Zeynep; babasının kıymetlisi.. Anlamı çok güzel teşekkür ederim . İkinize de çok teşekkür ederim. Bu dokuz ay boyunca kendimi hiç yalnız hissetmedim,benimle hep konuştunuz.. Bana hep beni ne kadar çok sevdiğinizi anlattınız... Ben biliyordum zaten ama insanın annesinden babasından duyması bir başka güzel oluyor. Bir de sizin dışınızda başka sesler duydum. Siz ona televizyon diyorsunuz..Dünyada çok kötü şeyler olduğunu oradan öğrendim. Savaşlar,kavgalar,açlık,işkenceler, bir sürü kötü şey..Bunları duyunca çok korktum..Vazgeçtim doğmaktan..Tamam dedim burası güvenli, karnımda doyuyor, annem babamda yanımda, biraz dar ama ben burada kalayım. Kötülüğün arttığı bir dünyaya gelmeyeyim. Sonra senin sesini duydum anneciğim. Babamla dünyada iyi şeylerin de olduğundan bahsediyordunuz. Sevginin,saygının,dostluğun önemini anlatıyordunuz. Kafam karıştı ama bir daha düşündüm; ben doğmazsam, arkadaşlarım doğmazsa bu dünyaya iyiliği ve sevgiyi kim getirir? Kötülüğün hakkından kim gelir? İyinin varlığını kim korur? Hem ben şanslıyım iyi bir ailem, sevgiyle güvenle yaşayacağım bir evim var..Doğmalıyım dedim..Benim onlara, onların ve bütün dünyanın da bana ihtiyacı var….İşte böyle karar verdim. Karar verme zamanlarımda seni çok üzdüğüm için affet anneciğim.. Hem canın yandı, hem de benim için çok korktun..Biliyormusun belli etmedi ama Babam da ikimiz için çok korktu…Şimdi buradayım, ikiniz de yanımdasınız. Senin kucağında da güvendeyim.. Bir de şu süt dediğiniz şey, pek tadı tuzu yok ama  fena değil, idare edeceğiz artık, insan aç olunca.. İkinizi de çok seviyorum.. Birbirinizi sevmenizi de çok seviyorum.. Şey, çok erken biliyorum ama uygun bir zamanda bir de kardeş istiyorum….  Hemen !!!!       Şaka  şaka …..(((((((:::::

ZEYNEP 

Babasının kıymetlisi, Annesinin gözbebeği                                                                 

NOT: Uzun bir aradan sonra ilk yazıma zeyneple başlamak istedim. Zeynebin doğduğu gün benimde sözcüklerle barıştığım gün. Özlemişim sözcükleri,kalemi ve kağıdı. Onlarda özlemiş beni ama gurur işte araya mesafeler girince özlesek de sarılamadık birbirimize. Zeynom vesile oldu , iyiki de olmuş. Yeniden mehaba sözcükler,sizi çok özlemişim.. Hoşgeldin Zeynep.. Hoşgeldin..