Bağ (..ve EymirMayıs'26)

Ahmet Aydın - İstanbul

Akdenizli - Mersin

Alev Meisel - Almanya

A-siyazar - Ankara

Ayrıntıda gezinmek - Antalya

Barış - Kocaeli

Beenmaya - İstanbul

Celal Çelik - İstanbul

Deniz - Bursa

Düş - İstanbul

Feyhan - İstanbul

Fulya - Osmaniye

Gugukkuşu - İstanbul

Gülçin - Ankara

Hoşsada - Osmaniye

H.Levent - Muğla

İlyas Bayram - İzmir

Latif - İstanbul

Mehmet Eren - İstanbul

Meltem - Ankara

Neşe Evrim - Uşak

Nezom - Ankara

Nihal Yetkin - Ankara

Pirmete - Ankara

Sabiha Rana - İstanbul

Semra Çetinkaya - İstanbul

Solohan - İstanbul

Tuğba - Osmaniye

Yağmur zamanı - Kütahya

ve can dostların değerli aileleri.

Biz toplam BİR kişiydik. Tam BİR dostluktuk. Tam BİR sevgiydik. Tam BİR özveriydik.

Aşık Veysel'in dediği; "dünya iki kapılı bir han", bir kapısından girdik diğerinden çıkıp gideceğiz birgün. Hanın bahçesinde bir 'an' için durmak adına çıktık yollara. Dört bir yönden geldik Eymir'e.

Eymir bizleri gölü, kuşları, sazlığı, güneşi, ayı, rüzgarıyla karşıladı.

Neden mi Eymir'di?

Atamızın çok sevdiğim iki resmi vardır Eymir'de çekilmiş: Karların üzerine uzanmış kalpaklı resmini anımsayacaksınız, hepimizin ortaokul yıllarındaki okul kitaplarımızdan. Diğeri ise, bir ağaç dibinde bağdaş kurmuş şarkı söyleyen gülümseyen resmi. İşte o iki resim büyüler beni.

O'na yakışır güzelliklerle tam 11 saat oradan kopamadık. Tam 11 saat yeni gelmiş gibiydik, doyamadık.

Atatürk'ün çocukları oradaydık. Nasıl doyardık sohbetlere, dostluklara...

BİR yürek olduk ve gelemeyen tüm dostlarımıza BİR iz bıraktık Eymir'de. Günün birinde yolunuz düşerse diye; Eymir'in güneşine, ayışığı gölüne, sarısıcak Ay'ına, sazlıklarına, kuşlarına, yüzümüzü yıkayan rüzgarlarına...

"Gece aydınlık ve sıcakken",

Mavi Gözleri gülümsedi BİR olmuş saf yüreği izlerken ayın şavkında ve dedi ki; "Cumhuriyet, fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür, CESUR nesiller yetiştirmiş, bahtiyarım."

bahtiyardık...