Bahar… Alıp başını gitmeler mevsimi.

Umarsız aşkların tutarsız acıları içinde kıvranan yürekler vardır. Bahar geldiğinde toplayıp valizleri başka gönüllere göç etmeye hazır.

Bahar… Badem çiçeklerinin pembeliğinde hayaller ile düşürür yollara..

Kekik kokularına gebe Mart kırağısı serilmiş topraktaki su gibi yürür kan bedende.

Bahar… Alıp başını gitmeler mevsimi.

Elele tutuşup yürütür içinde büyümeyen çocukla; meltemlerin fırtınalara dönüşmesinden korkarak tedbir koyarak yüreğe…

Bilirler yakında Nisan sağanakları başlayacak. Ondandır ayazlı ay şavkıyan gece fotoğraflarını yırtma arzusu isteksiz…

Zemheri zorlu geçmiş, kırık dökük anılar, can kırıkları, cam kırıklarına inat bütünleşme arzusu taşır ama dillenmez… Umarsız yansısa da aynadaki akis, bir siluet belirir alnın tam ortasında. Zira bir kere çiy düşmüştür kış mahmuru bedene. Sağanakları engelleyebilene aşk olsun yaklaşan Nisan’da.

Hüzünler geceden gündüze kayar; terk edenlerin, terk edilme korkusu kaplar bedeni Nisan’da.

Ve…Umarsız aşkların tutarsız acıları içindeki yürekler, toplayıp valizlerini başka gönüllere doğru çıksalar da yolculuğa, hep beklerler badem çiçeklerinin pembeliğindeki hayallerini.