ecemece

http://blog.milliyet.com.tr/ecemece

07 Nisan '13

Kategori: Deneme

Okunma Sayısı: 261

Bahar Gelmiş... Neyleyim... Düşmüş... Toprağa, Havaya... Ya Yüreğim

Aşkın resmi

Eğer… Onu hatırladıkça başı göğe ermişçesine ya da asansör boşluğuna düşmüşçesine ürperiyorsa yüreğiniz…

Ömrü saatlere sıkışmış bir kelebek telaşıyla o hüzünden bu neşeye konup kalkıyorsanız gün boyu nedensiz…

Ve her konduğunuzda diğerini iple çekiyorsanız bu hislerin…

Onunlayken pervaneleşen yelkovanlar, onsuz mıhlanıp kalıyorsa yerine, bir akrep kadar hain… Sınıfta, büroda, yolda, yatakta içiniz içinize sığmıyor, ondan söz edilince yüzünüz, sizden habersiz, mis kokulu bir ekmek dilimi gibi kızarıyor, mahcup somurtuyor veya muzip sırıtıyorsa ve o, her durduğunuz yerde duruyor, her baktığınız yerden size bakıyor, siz keyiflendikçe gülüp, hüzünlendikçe ağlıyorsa…

Dünyanın en güzel yeri onun yaşadığı yer, en güzel kokusu bedenindeki ter, en dayanılmaz duygusu gözlerindeki kederse…

Hayat onunla güzel ve onsuz müptezelse…

Elmalar pembe, kiremitler pembe, gökyüzü, yeryüzü, onun yüzü pembeyse, kışlar ilkbaharsa, yazlar ilkbahar, güzler ilkbahar…

Her şiirde anlatılan oysa…

Her filmin kahramanı o…

Her roman ondan söz ediyor, her çiçek onu açıyorsa…

Bir anlık ayrılık, bir ömür gibi geliyor ve gider gitmez özlem saç diplerinizden çekiştirip beyninizi acıtıyorsa, iştahınız kapanıyor, iştahınız açılıyor, iştahınız şaşırıyorsa, iştahınız, hasret acısında bile karşı konulmaz bir tat buluyorsa…

Eliniz telefonda yaşıyor, işaret parmağınızla ha bire onu tuşluyor, dara düştüğünüzde kapıyı çalanın o olduğunu adınız gibi biliyorsanız…

Mütemadi bir sarhoşluk halinde, her çalan telefona o diye atlıyor, vitrindeki her giysiyi ona yakıştırıyor, konuşan birini dinlerken “keşke o anlatsa” diye iç geçiriyorsanız…

Kokusu burnunuzdan, sureti gözünüzden, sesi kulağınızdan, teni aklınızdan silinmiyorsa bir türlü… Özlemi, sol memenizin altında tek nüsha bir yasak yayın gibi taşıyorsanız gün boyu…

Hem kimseler duymasın, hem cümlealem bilsin istiyorsanız…

Onsuz geceler ıssız, sokaklar öksüzse…

Ayrılık ölüme, vuslat sehere denkse…

Gamze gamze tebessüm de onun içinse, alev alev öfke de; bunca tavır, onca sabır ve nihayetsiz kahır hep onun yüzü suyu hürmetine…

Uğruna ödenmeyecek bedel, gidilmeyecek yol, vazgeçilmeyecek konfor yoksa…

Dışarıda yer yerinden oynuyor ve “içeri”de bu sizi zerrece ilgilendirmiyorsa…

Nedensiz küsüyor, sebepsiz affediyorsanız ve bütün bu hallerinize siz bile akıl erdiremiyorsanız…

Kaybetme korkusu, kavuşma sevincinden ağır basıyorsa ve aşk, gurura baskın çıkıyorsa bu yüzden her daim…

Gece yarısı kadim bir dost gibi kucaklayan tanıdık bir şarkı, bütün acı sözleri unutturmaya yetiyorsa…

Her gidişte ayaklarınız “Geri dön” diye yalpalıyorsa ve siz kendinize rağmen dönüyorsanız, sınırsız, sabırsız, doyumsuz bir tutkuyla…

O halde bugün sizin gününüz!..

“Çok yaşa”yın ve de “siz de görün”üz.

Can yücel

2013 geldi de ilk 4 aylık devresi bitmek üzere bile... Hiç insan hayatındaki yeni yılın ilk 4 aylık bilançosunu çıkarır mı çıkarır... Üzüntüleriyle, sevinçleriyle sevgi ve sevgisizlikleriyle, kararlılık ve kararsızlıklarıyla, kayıpları ve kazançlarıyla geldi ve geçti... Hatırlamak istediklerimiz ve hiç hatırlayamadıklarımızla... Özlemlerimize bir kat daha özlem katarak, uzaktakilerimize yaklaştırması dileklerimizle... Bahar geldi... Cemreler gene düştü... Havaya,toprağa suya ve yüreğime... Gelin görün kü geçen yıllardan farkı ne... Hani şöyle diyesim geliyor... Bahar gelmiş neyleyim... Bahar gönlüme gelmemiş geçen kıştan beterim...

Düşünürüm bazen ;

Suç; arkasına bakmadan gidende mi? Yoksa arkasına bakmadan gitmesine izin verende mi? Ve cevaplarım neyle karşı koyabilirim gitmek isteyen bir yüreğe nasıl diyebilirim benim sevdiğim gibi sende sev diye... Hele ki gerçekten bir sevgi buldum, yüreğimi yüreğinin yoluna koydum... Bak sende seviyorsun anla beni dersen ne diyebilirsin ki... Senden çok sevdiğine inanıyor aşkı mesafelerle ölçüyorsa ne... Diyemem ki bak gidiyorsun zamanla öğreneceksin kayıpları eskisi gibi olamayız biz.. Gel gitme bekle birlikte büyüyelim... Sen benim büyümemi bekle... Gel dene içimdeki heyecana in... Zamanla elbet kesisecek duygularımız gün gelecek çocuksu yüreğim dinlecek ruhunun olgunlaşmış kıyılarında ... Belki sen bu hayatın acımasız oyunlarından kaçıp kıyılarımda yüreğimin çocukca dalgalarıyla oynamak isteyeceksin... Bir köprü inşa edelim bizi birbirimize bağlayan çok şey değildi istediğim çok şey...

Hayat; geriye bakıp unutamayanın mı? Yoksa ileriye bakıp geçmişi yok sayanın mı?Bazen unutmamak gerekir yaşananları eğer alınacak dersler var varsa... Ama geçmişle de yaşanmaz ki geçmiş silenmek isteniyor anılar birer birer rafa kaldırılıyorsa... Geçmişimi yok sayamam geçmişle bir bütünüm ben... Eğer geçmişi inkar edersem... Geleceğimde yaşayacak olan ben, ben olabilir miyim... Beni iyisiyle, doğrusuyla, hatalarıyla bu güne getiren Ben'e haksızlık değil mi? Seni sildim Ben diyebilmek...

Zaman; giderken arkanda bıraktığın yıllar mı? Yoksa şimdiki zamanla ecelin arasındaki kısacık an mı? Zaman bırakın aksın bırakın saçlarımıza aklar düşsün yüzümüzde çizgiler oluşsun... Gönül yaşımız ağırmasın... Yaşarken anlaşılmaz yaşananlar ne zaman kaybetmeye yüz tutarsak... Başlar... An bir nefes alıp verme kadar bile değil... Neyle karşılaşacağımız akşam sağlık ve mutlulukla yeni günün rüyalarına dalarken bir bakmışız sabah bir sürü olaylara gebe olmuş... Her şeyin hayırlısını dilemek sağlık ve mutlulukla...

Peki aşk ? Onu gerçekten ... hakedene mi ? Yoksa yerden yere vurana mı ait?İşte aşk bu hayatın neresinde... Haketmek neye göre... Ne kıstas alınırkın bir aşkı alırken ve ya verirken... Aşk tek taraflı bir hakediş midir? Kim kimi yerden yere vurur? giden gittiğine sadece bıraktığı için mi kızar... Paylaşılamayanlar canını yakar ifade edememenin kendini verdiği sıkıntı vardır... Sözün bittiği yerlere yetişememenin verdiği üzüntüdendir tüm hissedilenler...

Nerden geldim buraya bilmiyorum... Yukarıdaki aşkın tarifi midir? Beni böyle düşündüren... Böyle sevebilir mi insan? Denemek, yaşamak ve görmekten başka bilemeyiz değil mi? Dilerim yüreklerde sevgiler hiç ama hiç eksilmesin... Sevgi kuşları özgürce dolaşıp yüreğimizde konsunlar... Ben ruhumu bu konuda yordum biraz artık sevmeyi bilmeyenler yorulsun... Yoksa ne farkımız kalır diğerlerinden... Sen de herkes gibi olma... Bir farkın olsun sevenlerden

Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

kategoriden rastgele blog getir

Yorumlar (7)

Ayrılık ölüme denk diye düşünenler olabilir, acısı yakar o yüzden. Ama düşünülmeyen yönü var, ayrılıklarda, zayıf bir ihtimal bile olsa "yeniden" diyebilme ümidi hep vardır. Ve çok yüce bir gönül sevdiği için der ki: "sağ olsun da, dağ ardında olsun." :-)) Sevgilerle...

Yurdagül Alkan

30.04.2013 16:26

Cevap :: Değerli Yazarm;Ne kadar da doğru demişler... O yüzden de gidenlere sevgide yaşanan ayrıklara mümküm mertebe üzülmem içim cız eder ama bilirim ki nefes alıyor o bile yeterli benim için... Sevgilerimle... Yoksa giden gerçekten bir daha gelemiyor... 30.04.2013 23:19

Değerli Ecem08,Sevmek; sevmeyi istemektir. Sevmek, beklememektir. Beklentilerin son bulduğu bir duraktır o. Öyle ki tüm gerçekler, tüm dünya silinir gider. Ne O'ndan anlaşılmayı beklersin, ne onu anlamayı.Bir anlaşılmazlık çemberi içinde sevmenin mutluluğunu yaşayarak dönüp durabiliyorsak başkalarından farklıyız demektir... Sevgilerimle....

rukiye orhan

11.04.2013 8:09

Cevap :: Değerli Yazarım;Farklıyız ne yazık ki diyorum ama bu farklılık diğer taraflarca saflık olarak inanılıyorsa ve böyle bir saflıkla sevebilme ihtimalinin ardında bir sevilmemek değilde... Sizin bir plan yaptığınızdan bahsediliyorsa bu insan koyuyor işte... Sevmenin planı duymadığım ve sevmek için bir plan yapabilmek bilemiyorum... İşte bu benim canımı yakıyor... Sevgili Yazarım... Olsun varsın saf olalaım ne diyebilirim... Sevgilerimle... 13.04.2013 21:39

bazen yerden yere vurmalar bezdirir insanı sonra sende beni haketmedi diye başlarsın belkide herkesin istediği bu hakedilmek kimine göre herşeyden vazgeçtğinde kimine göre desteklendiğinde ..hatalar ayrılıklar insanlar içindir olanlardan kendi payını alırsın mutlaka ama herşey karşılıklıdır tek taraflı bütün suç onda diyemdğn gibi

savas barka

09.04.2013 8:57

Cevap :: Size şöyle diyebilirim; Kısaca şimdi söyleyeni hatırlayamadığım ve bunun için üzgün olduğumu belirterek; Ben kimseyi bırakmadım... Sadece zamanı geldiği için... VAZGEÇTİM... Ve kaldı ki sevmekte ve severken suçlu aramak??? Nesi suç sevmenin ve sevilmek istemenin... Hangi anayasa da cezası var? Gönül mahkemeniz adetli işliyor ise... Saygılar... 09.04.2013 23:20

Yürek akıldan bağımsız çalışıyor. Gidenin arkasından da beyninin çağrısına kulak vermeyip sevmeye devam ediyor. Hem de acı çekmek pahasına. Bir zaman geliyor çekilen acı zevk bile vermeye başlıyor. Sanıyor ki aşk demek o çektiği yürek acısı demek. O sancılar olmasa yaşamanın anlamı kalmayacak sanki. Zaman belki, haketmeyenleri sevmemeyi öğretecek. Sevgilerimle...

Şükran Okyay

09.04.2013 7:16

Cevap :: Değerli Yazarım; Zaman öğretmiyor sadece acının dozunu azaltıyor... Ve olgunlaşıyoruz zamanla... Hatta sizin dediğiniz gibi acımıyor bile sızlıyor... Ve bu da hala yaşamdan kopmadığımızı gösteriyor... Annesini size can veren varlığınızı kaybediğiniz acıyla yaşayamazsınız bile... Ama zamanla yaşayıp hayata ayak uydurabiliyorsunuz ister istemez... Anmadığınız gün ve gece yok belki de... Ama yaşıyorsunuz... Bırakıyorum gitseler bile sevdiklerimiz yanımızda olmaslarda bir nefes alıyorlar ya... Yetiyor be Değerli Yazarım... Yetmese de yetiyor... Sevgilerimle... 09.04.2013 23:15