Bahçe yaptım...

Bahçe yaptım bu gün terasın küçük bir bülümünde.Eski bir kanepenin kasnağının içine büyücek bir naylon döşedim. Üzerine toprak örttüm. Geçen yıllardan gübreli toprak. Kanepenin rahatında elbet bu yıl bana domates verecek vakti gelince domateslerim.

Topaklanmıştı , sakladığım büyük yoğurt kaplarının içinde. Tane tane hepsini açtım ufaladım. Havalandırdım

Şimdilik umut ekili. Bu gün nevruz ya en çok o coşturdu beni. Toprağa değmeli diye düşündüm bu gün ellerim. Beton yığını bi şehrin ortasında üveyiklerle ortak küçücük bir toprak parçası. Ada gibi. Nisan sonlarına doğru domates fideleri alıp dikecem. Bir kaç tane de biber... İlk fırsatta maydanoz, marul... Gözüme o kadar büyük geliyor ki alan bana kalsa bostan olacak. Toprağımın üzerini düzelttim bilmem kaçıncı kez, yanında oturup izledim.''İzlemek'' değilde belki ''düşlemek''...Gün ortası şekerleme... Deşmişim küçük karıncığını toprağın, emanet etmişim fidelerimi göğsüne... Artık her gün bakarım yapraklar büyümüş mü, dal ayrımlarından çiçek filizleri palazlanmaya başladı mı... Hele bir de çiçeklense... Değmeyin keyfime. Bebeğinin her anını kaydeden ana gibi kazırım aklıma meyveye dönüşünü... Yemeye kıyamam... Koklamaya doyamam...

Mutlu olmak ne kadar kolay diye düşündüm şimdi.Bir metreye iki metre uzunluğunda bir bahçecik bütün günümü güzelledi. Ellerimden toprağa geçti sevgim biliyorum. Ve o sevgiyle büyüyecek tohumlarım.