Baktım ki gönle konmuş, bir küçük ateş böceği.

Hadi kalk, silkelen be deli oğlan,
Hiç yıkar mı seni buncağız.
Hani bir ömrü adamıştın sana,
Yıkılmaz mı sanırsın oncağız.

İşte bu senin varlığın, olsa da hiçliğin hükümsüz,
Üzülme sakın aşka, konuşsun yürekler sözsüz.

Ne acılar çekti ruhun, sardı yaralarını dostlar.
Bir aşkı bilmez uğruna, soldu o güzelim anlar.
O'nsuzluğu ışır her şafak, ne biçareydi duygular,
Bilirim kanmazsın artık, sızlar yürekteki yaralar.

Uslanmaz divane gönlün, o ki mecnun firari.
Akıllara ziyan ruhun, bil ki aşk-ı cefa faili.

Bir damla gün ışığı diledim, üzüm karası geceme.
Umut filiziydi gülümseyen, sararan dirliğime.
Öyle özenle dokundum, ben pırıltılı gözlere,
Öptüm canı doyasıya, nakşettim benliğime.

Ay beyazı çalmış deryalardı, hadi gel diyen.
Ufka sevdalı martılar, bize şarkılar söyleyen.
Sarıldım gök coşkuya, sanki hüznü eyleyen,
Yâr dolu damlalardı, aşk-ı sefayla sevişen.

Baktım ki gönle konmuş, bir küçük ateş böceği.
Feri sinmiş başaklarda büyüyor, aşkın gerçeği.
Atıyor yüreğimde sevgisi, canın candan dileği,
Eridi buğusunda gözlerin, sevdanın yüce ereği.

Tut hayallerimden ayperim, yolumuz mutluluğa.
Bil ki sensin kaderim, uzanmak niye sonsuzluğa.

aks