Bana dair...

Ben...

Blog yazarı...

Adı?

Mühim değil.

Resmi?

Lazım değil.

Niye?

Öyle işte : )


Öylesine bir zamanda öylesine geldim buraya.

Biliyor muydum?

Hayır.

Beğendim mi?

Evet.


Yazdım.

Bazen hergün...

Bazen haftada birgün...

Bazen ayda birgün.


Beğendim mi yazdıklarımı?

Evet.

Beğenildi mi?

Bilmem.


Yazdım içimden geçenleri.

İki satır da olsa yazdım.

İki kelimeyi bir araya getirmeyi becerdim.

Zamanla öğrendim tabii.


Kim miyim ben?

Anne öncelikle.

Kızımın annesi.

Eş...

Evlat...

Sonra da çalışan kadın.

Kırkında üniversite bitirmiş hevesli : )


Hayatı kolay olmamış biri.

Kiminin canından bir parça.

Kiminin sevmediği.

Kiminin karşısına çıktığı için yatıp kalkıp dua ettiği.

Kiminin bir lokmasını bölüştüğü.


Blog sayfasında yazan...

Sayfanın gölgesinde soluklanan...

Yorgunluk kahvesi içen...

Bir kar tanesinde sevdalanan...

Seven...

Sevilen...

Öylesine biri.


Resim?

Yok.

Sayfadaki?

İç dünyasının sureti.


Hem yakın...

Hem uzak...


Hem bildik...

Hem el...


Hem bizden...

Hem değil...


Neden?

Herşey sıyrılmış mahreminden...

Herşey dökülmüş ayağa...

Acılar da...

Sevinçler de...

Utançlar da aleni.

Fazla çıplak.

Fazla şeffaf...

Camdan odalarda yaşanıyor sanki hayat...

Kendine özel birşey kalmıyor gibi...


Sevabını da...

Günahını da...

Hayatını da...

Utancını da...

Gururunu da...

Mutluluğunu da...

Söyleyemediklerini de...

Korumak lazım bazen.

Magazin çarklarından...

Hayatın dişlerinden...


Her yerde...

Bir tülün arkasında olmalı yüreğin.

Eli değmemeli herkesin.


Hayat bile...

Hafif bir tülün arkasında kalmalı bazen...

Yaşananlar...

Uçuşmamalı merak rüzgarlarında.


Öyle işte : )