Bana öyle demiyorlar ki

Köy odasında hararetli bir tartışmanın içinde buldum kendimi. Gençler bir şeyler anlatmaya çalışıyorlar. Ali Kuru diye anılan sevimli bir ihtiyar da elindeki bastonunu yere vurarak “ Siz Allah’a şirk koşuyorsunuz” diye bağırıyor. Benim selamlamamı işitmiyor hiç birisi de.

Oturdum. Dinlemeye, anlamaya çalışıyorum. Gençler okulda öğrendikleri bilgilerle dünyanın hem güneşin hem de kendi ekseninin etrafında döndüğünü, gece ve gündüzün, mevsimlerin oluşumunu anlatmaya çalışıyorlar. Ali amcayı inandırmak, ne mümkün. Köyün en aksi adamı.

Bir ara oluşan sessizlikten yararlanarak devreye girdim. Bak Ali amca dedim, uzayda aklımıza sığmayacak kadar çok yıldız ve gök cisimlerinden oluşan güneş sistemi var. Güneş sistemine benzer de sayısız sistemler var. Bütün gök cisimleri gibi üzerinde yaşadığımız dünyanın da ipi sapı yok. Nasıl ki iki mıknatıs arasında bir metal parçası belli bir noktada durabiliyorsa; yıldızların da çekim kuvvetleri var. Bu çekim kuvveti de onların belli bir yörüngede kalabilmelerini sağlıyor. Elime iki portakal alarak gençlerin anlattıklarını bir de ben anlattım. Ancak anlatımımı “tabii ki bütün bunlar Allah’ın bilgisiyle, gücüyle olabiliyor” diyerek bağladım.

Ali amcanın hoşuna gitti söylediklerim. Benim anlatımımla da kafasına yatmadı belki ama ; “ Bana öyle demiyorlar ki öğretmen bey” dedi. Konunun Allah’a bağlanması Ali amcayı da bağlamıştı.