Başarısızlıkta istikrar sağlamak....

Bir şark kahvehanesi muhabbetiyle derdimi izaha başlayayım: Doğunun işsiz mekanı kahvehanelerden birinde seçim öncesi muhabbetler kızışmıştır. İşsiz gençlerden birinden oy koparmaya çalışan muhalifler ısrarla genci sıkıştırmaktadır. Gencin ise iktidara sempatisi olmakla birlikte aslında iş biraz da inada binmiştir. Mantık olarak işsiz oluşu muhalefet yanlısı olmasını gerektirmekte ise de genç ısrarlara inatla sessiz kalmaktadır. Artık bir nokta gelir ki gencin sebep ileri sürmesi gereklidir. Aklına başka bir şey gelmez ve "Oyumu istikrar için iktidara vereceğim ulan siz ne anlarsınız siyasetten !" diye koyverir.  Muhalifler ise şaşkın şaşkın beklemedikleri bu cevap karşısında kalakalırlar. En sonunda gencin karşısında oyun oynayan  vatandaş hem okeyi hem de lafı patlatır! "Bırakın bunu siz; o sürekli okeyi kafasına yemekteki istikrarından vazgeçmeyecek!" 

Gencin istikrar anlayışıyla Aziz Yıldırım'ın istikrar merakı arasında tıpatıp benzerlik mevcut. İkisi de aynı mantıksızlığa dayanmakta!

Aziz Yıldırım, Malatya maçından sonra Aykut Kocaman'la devam ettiği anda kalmakla ve o zamanki haklılığını örnek alıp Aykut Kocaman'a sarılmakla kendi fişini de çekmiş bulunmakta. Devre arası engel olunan antrenör değişikliğinin, hele hele şimdi ligin durumunu gördükçe, Fenerbahçe'yi şampiyonluğa götürebileceğine inanmak hata olmaz sanırım. 

Aykut Kocaman,  Fenerbahçe'de, malum süreci yaşamadan önce ve sonra haklı olarak farklı psikolojiler içerisinde. O süreci adeta tek başına sırtlayan Kocaman, sağlıklı karar verme yetisini yitirmiş durumda. Artık aklında sadece futbol yok. Şike süreci var, medya var, yanlış futbolcu seçimleri var, yaptığı hatalı tercihler var,  Futbolcularıyla ters düşmeleri, kavgaları var, istifa edip geri dönmek zorunda bırakılışı var.. Var da var... Bütün bunların arasına  futbolu, rakibi etüd etmeyi ve asıl yapması gerekenleri sığdırması ise çok zor.

Dünkü maçtaki futbolcu seçimleri ve değişiklikler de bunun ispatı. Yapmaması gereken ne varsa yapmaya çalışan Aykut Hoca'nın sağlıklı düşünemediğini artık kimse inkar edemez. Aykut Kocaman'ın şampiyon olduğu sezondaki oyuncu değişiklikleri,oyuncu tercihleri ve takımı hazırlaması O'nun iyi bir Antrenör olduğunu ispat etmişti. Şimdi yaptıklarının ise hiç bir şekilde bu iyi antrenörlüğe sığan yanları bulunmamakta.

Fenerbahçe'deki problem basit. Antrenör problemi. Bu yıl zaten kaybedilmişken, antrenör değişikliği ile önümüzdeki sezonlar kurtarılabilecekken, geç kalmanın ve duygusal davranmanın sadece Fenerbahçe'ye zararı  dokunacaktır. Aykut Kocaman gibi bir kişiliğe de yazık etmeden bu işi uzatmamak lazım. 

Hiç mi ışık yok derseniz; benim için futbolcu bazında çok iyi olan bu kadrodaki en büyük eksiklik olarak gördüğüm motivasyonu sağlayabilecek tek kişi olan Emre bu ışık olarak ortaya çıkabilir. Sahada gezen, mücadeleden yoksun bu takıma, agresifliği ile Emre'nin katabileceği çok şey olacağı kanaatindeyim. Aksi taktirde Fenerbahçelilerin bu yıl ıstırapları katlanarak devam edecektir.