Batarken güneş

Günün son ışıklarını
Gönderirken sahilde
Kızıldı ufuklar yine
Dalgalar sesiz sakin
Gelip gidiyordu kumsala
Sahilde bir masa
Ve güneşin batışında
Dalgındı gözlerim ufukta
Sanki bir şey arar gibi
Uzunca seyrettim batan güneşi
Ardında bıraktığı kızıllığı
Derin bir iç çekip
Yine akşam oldu bak
Yorgun gözlerim
Ve ‘’Yorgun Kalemim’’
Birkaç martı uçtu
Dolandı etrafında
Onlarda döndü yuvaya
Gecenin ilk yıldızı çıktı usulca
Göz kırptı bulutlar arasından
Gözümde iki damla yaş belirdi
Yaşanmıştı bir ömrün fazlası
Yine özlem var
Yine hasret çöktü içime
Güneş batarken gözlerimde
Sanki hayallerim düşlerim
Hepsi buradaydı sevdiklerim
Konuştum dalgalarla
Anlattım onlara
Sevdiğimi nasıl sevildiğimi
Gençliğimi
Öyle güzeldi ki
Sanki ilkbaharı yaşadım
Gönlümde…
Kır çiçekleri açardı
Bakınca gözlerine
Unutulmaz bir sevgiydi
Benimkisi…
Nasıl geçip gitti yıllar
Hiç anlamadım
Batarken akşam güneşi
Ah rabbim yine akşam şimdi
Kalktım yavaşça masadan
Hafifçe titredim bir an
Giydim montumu
Hava soğukmuş meğer
Hiç anlamamışım
Bakıp dalgalara
Yine geleceğim bekleyin beni
Sizlere anlatıyorum
Sizlerle paylaşıyorum
Hayallerimi acılarımı
Umutlarımı sizlere anlatıyorum
Ağır adımlarla
Yol aldım sessizce
Özlem hasret kollarımda
Umudum hayallerim yanımda
Bırakıp gitse de batan güneş
Karanlıkların arkası aydınlık elbet…

Yorgun Kalemim