Bayram yine bayram!

Osmanlılar'ın Avrupalılaşma sancıları çektiği yıllardaki gibi günler yaşıyoruz.

Toprak kayıyor gibi gece gündüz.

Kaygılı bekleyişler içine düştük yine.

Mehmetçikleri

Elleri kızalı kuzuları

Yanlarında yok diye gözyaşı dökerken analar

Bayram bizim neyimize değil mi?

Balkanlar’dan Yemen’e de düşmüştü kor ateşler.

Dün olduğu gibi bugün de

‘Burası Huş’tur, yolu yokuştur

Giden gelmiyor acep nedendir’ diye göz yaşı döküyor analar.

Dökülüyor ülke dört bir yanından:

Terör bir yerden bir yere sıçrıyor.

Dün Hakkari iken bugün Tekirdağ'a sıçramış!

Çünkü 24 Ocak Kararlarından sonra silahlanma özgürlüğü var bu ülkede.

 İblis girmiş kimi ruhlara bırakmıyor.

Nice silahlarla saldıran hainlerin de silah yolları kesilemiyor.

Sinsi ve açık propagandalara karşı güçlü bir karşı propaganda yok.

Çıkmayan canda bir umut vardır, diye bekliyoruz.

Dert çok.

Derman arıyoruz gece gündüz.

Söz çok da çözüm yok.

Belli ki Kaf Dağı’nın ardında umut.

Ya sabır diyerek sağlık esenlik içinde nice Ramazan Bayramları’na erişmek umudu ile

Büyüklerin ellerinden

Küçüklerin gözlerinden öperim bütün hüznümle...

(Ankara 19.08.2012)