Bazen diplemek gerek!

Yanlış yapıyoruz dostlar, çoğu zaman…

Biraz depresif gördüğümüzde bir sevdiğimizi, sevgiyle sarıp sarmalıyoruz ya…

Sarmalayalım tabii, tamam da…

Hani fazlaca uzatıyoruz farkında olmadan, fazlaca sahipleniyoruz ve dayanmıyor yüreğimiz de, hani, destek olmak… Eğlendirmek… Güldürmek için uğraşıyoruz ha bire…

Yapalım elbet, yapmasına da…

Dibe batma hakkını elinden almayalım!

Dibe batıp, topuklayıp çıkmak gerekir bazen…

Dibe batış süreci ne kadar uzarsa, çıkış da o oranda geç ve güç olur!

Diplere ise yalnızca yalnızlıklarda varılır!...

Canı sıkkın diye, eğlendirmek isterken, aslında sırf bize duyduğu sevgiden, toparlanmış görünür ya canı sıkkın olan, aslında içi çığlık çığlık…

Çığlıklar bastırıldıkça azıtır…

Kanatır da kanatır!...

Acımasın diye bir yerleri uğraşırken aslında biz, bilmeden, daha da fazla zarar veririz…

Gülgün Karaoğlu