Bazen koşmak gerek

Bağdaş kurup oturarak emirler veriyorum kendime;

''Yazılıp yazılıp bitmiş defteri sondan başa sil,

Ömrü virgüllerden kurtarıp satır başlarına taşı,

Korkma cesur ol!

Yürü!

Sağa sola kaykılsan da korkma, bir koluna can kırıklarını, diğer koluna gülen yüzlerini al devam et!

Çizginin sonu yok biliyorsun,

Bu yol uzun ince bir yol...

Yolda bulduklarını kat yüreğine korkma, acıtanları sal yolun eteğine,

Sadece yürü,

Boş ver gözlerine geri dolsun akıttıkların,

Yine akıt ama gülen dudaklarından yol bulup süzülüp gitsinler.

Yürü!

Kaybolmazsın korkma!

Yok, olmadı mı?

Bazen de koşmak gerekiyor yakalamak için gardan henüz kalkan treni

Ne de olsa uzun bir yol..."