Bazı insanlar hiç delirmez.

Kim bilir nelere boyun eğerek, neleri görmezden gelerek, neleri unutarak katlandığımız şu hayatta yaşıyoruz.. 

"Mutluyuz!" diyebilir miyiz, gönül rahatlığıyla... Yaşamınıza dahil olmuş karakterler, yaşanmışlıklar ne kadar da birbirinin aynısı... Hayatımızın tam da merkezine oturmuş silip atamayacağız baş karakterlerin hikayeleri en yakın arkadaşımızın ki ile nerdeyse aynı ağızdan anlatılıyor..... 

Çünkü en risksiz olanı bu. Benzer olmak kolay. Çoğunluğun yaptığını yapmak, denemiş yolları izlemek, başarısı onaylanmış sürüye katılmak garanti... Sonra eşin dostun yanında, yapılan keyifli sohbetlerde bu insanlara "ölümlü dünya" denilinğinde sallanır hemen o kafalar; “evet, doğru..yaşamana bak!’ tavrı... Ama ağızdan.. İcraatta geçecekse yaşamına bakmak, herkes rahat uyumayı, hayalet yaşamına devam etmeyi tercih eder, her nedense... 

Çünkü onların etrafında öyle dönüyor bu işler... Dünyaları o kadar! 

Anneler babalar onlardan çok daha önce çizmiş sınırları.. Geçiş yok... 

Farklı olmak zor. Belkí daha da önemlisi riskli, hatta tehlikeli. 

Kabullenmiş olduğumuz 'kader' sokakta gördüğümüz insanların hepsinin ortak kaderi. Oysa ezber bozmak her zaman için zor ama bir o kadar da huzur vericidir. 

Ortadasınız. Çıplaksınız… 

Ne kadar da yazık... Riske giren çatlakların tadını çıkardığı bir şeylerin rengini, kafaları bu kadar olanlar hiçbir zaman göremeyecek demek... Her nedense konuyu Charles Bukowski'den benim her hatırladığımda keyif aldığım bir dip not ile noktalamak istedim... Katılmayanlar her zaman ki gibi mutlaka olacaktır. Netice de hepimiz kendimize benzer insanları seviyor, ortak fikirlerin savunucularının sözlerini duymak istiyoruz yaşamımızda.. Ama olsun! Ben ortak fikirlere sahip olamadıklarımıda seviyorum, yaşantımda.. Çünkü hayatımızda gökkuşağını görebilmek için tüm renklere ihtiyacımız var ve her farklı bir görüş farklı bir renk katıyor hayatıma... 

Seni seviyorummmm Charles Bukowski ne kadarda güsell söylemişsin yıllar önce: "Bazı insanlar hiç delirmez. Gerçekten ne kadar da korkunç bir hayat yaşıyor olmalılar" Selda ERUZUN...