Bebeğim Evde Kaldı

Her daim uykusunu alamamış en kan uykulardan gecenin bir yarısı yavrusunun sesine belki üç belki beş kez yatağından fırlayan. Bir gözüm kapalı yavrumun sütünün sıcaklığını, içine koyacağım balın miktarını tam ayarlamak bence müthiş bir meziyet.Anne olduktan sonra sıcak bir çay içmediğim bilmem kaç zaman oldu.Tam kahvemi yapmışım en köpüklüsünden bir yudum alamadan küçük bir yataktan gelen ağlama sesi ''ben mi yoksa o kahvemi' dercesine. ''Tabi ki sen evladım''. Olsun du  yavrum ağlamasında o bol köpüklü orta kahve orada soğusun du .Bir buçuk metre boyumla boyumun yarısı kadar çantalarla dolaşmama ne demeli. ''çanta yürüyor!''gibi. Bezi, maması, maması için sıcak su termosu, biberonu, yedek kıyafeti, suluğu, onun önlüğü, benim emzirme örtüm,bir telefonum birde cüzdanım.Bu kadar eşyayı sırtımda, bebeğimi de bebek arabasıyla önümde itmek suretiyle illede gezdirmek azim hırs ve güç istiyor. Allah tarafından hamileyken yüklenmeye başlayan doğumda tamamlanan o annelik gücüne sahip hissediyordum.

 

Yıllar ilerliyor bebeğim büyüyordu ve ben hiç kendime zaman ayıramadığımı fark ediyordum. Gücümü mü kaybediyordum. Hayır sadece anne olmadığımı hatırlıyordum. Ben kadınım, arkadaşım, eşim, dostum. İhtiyaçlarımı ertelemekten, görmezlikten gelmekten yorgun bitap düşmüştüm. Ayağa kalktım elimi yüzümü yıkadım aynada yüzüme baktım ve kendi kendime ''anneyken de bir sürü şey yapabilirim'' dedim. Anneliği o kadar sevmiş, o kadar sadece anne olmaya odaklanmışım ki aramadığım için gönül koyan bir çok arkadaşım eşim dostuma ulaşıp ''ben döndüm,hadi bir toplanalım bir şeyler yapalım''..dediğimde benim canım dostlarım açılan arayı hiç hissettirmeden kapatmayı seçtiler.

 

Evet uzun bir süre sonunda arkadaşlarımla güzel bir kız akşamı yapmak için dışarı çıkacaktık. Bebeğimi evde babasıyla babaannesine bırakacaktım. Kapının önüne en az yirmi kez gidip geldim. Eşim''merak etme bir kaç saat oğlumla oynayacağız aklın burada kalmasın'' dediyse de aklımı yanlarına bırakıp çıktım. ''çıktım mı ?''

 

Kafamda deli sorularla çıktım evden.Arkadaşlarımla sohbet edip eğleneceğiz kafa dağıtma gecesi olacaktı bir nevi. Ancak ben bebeğimi evde unutmuşcasına her muhabbetin en tatlı yerlerinde on dakikada bir telefonla eşimi taciz etmeseydim iyiydi. Acaba evdekiler bebeğim ''ma'' dediğinde acıktığını, yada gözlerini ovuşturup birer dakika arayla esnediğinde uyumak istediğini, oturmak istemediğinde sürekli eğildiğinde altını kirlettiğini anlayacak mı? ya uyurken yüzüyle oynamasına izin verecek mi?  Bir annenin çocuğu olmadan dışarı çıkması gerçekten kafa dağıtıyor mu ,yoksa aksine sürekli ne yaptığını nasıl yaptığını yada yapamadığını düşünüp kafası iyice dağılıyor mu?

 

 

Siz ne düşüyorsunuz?