Bebeğimize maaşallah

İki gün önce doktorumuza rutin ziyaretimizi yaptık ve bebeğimizin 37. hafta itibariyla 2890 gr. olduğunu öğrendik. Tututu maaşallah bebegimize. Bu, olmasi gereken ağırlık limitleri içinde.

Aslında eşimde gebelik şekeri çıkması, çok kilo almasını engelledi. Yaptığımız diyet, iyi beslenmesini de sağladı. Tabi arada bebeğimize ''oğlum, bitecek o plasentanin* tamami, hepsi yenecek'' şeklinde yaptığım uyarıların da hakkını vermek lazım.

Doktorumuza göre, nişan denen sümüksü parçanın düşmesi ya da şiddetli kramp gibi ağrıların aralıklarla yoklaması, doğumun yaklaşma belirtileri. En acil belirti ise, ''suyun gelmesi'' denen amniyo sıvısının boşalması durumu ki bunda enfeksiyon kapma riski oldugundan, gercekten acil olarak hastaneye ulaşmak gerekiyormuş.

Sezaryen - Normal doğum seçeneği bize ait, dolayısıyla eşim karar verecek. Ama sezaryen olacaksa bir hafta icinde karar vermeliyiz ki, gün belirlensin, ekip ayarlansın.

Bebeğimizin ilk 3-4 ay bizimle aynı odada yatmasını düşünüyoruz. Hemen yanımızdaki odayı da onun için hazırladık. 4.aydan itibaren kendi odasina geçebilir. Yakın çevremiz, uykusuz gecelerin bizi beklediğini söylese de bizi tam olarak nelerin bekledigini hayal bile etmek cok güç. Bir gerçek var ki, önümüzdeki ay bu zamanlar bizim için farklı bir hayat başlamış olacak. ''Benim emzirme şansım olmadığından, geceleri uyanmam çok da şart değil'' diye düşünmem mümkün değil. Tabi uykusu ağır olan ve uykusuna düşkün birisi olarak, beni zor günler beklediği de kesin.

İlk birkaç gün acemilik olabilir ama çabuk toparlarız gibi geliyor. Ne de olsa HBA yapmışlık var serde:). Doğumdan sonraki izlenimleri aktarabilmek dileğiyle...

*Plasenta: Anneyle bebek arasındaki besin, oksijen ve diğer maddelerin alışverişini sağlayan yapıdır.