Bedelli değil bedenli

Şehit haberleri maalesef sıradan haber başlıkları oldu memleketimizde. Gün aşırı terör eylemleri yaşanıyor. Ülkenin başkentinde “tüplü” bombalar üç “adet” vatandaşımızın canına kastediyor, her gün roketatarla polis okullarına saldırı düzenleniyor, pusular kuruluyor, karakollar basılıyor.

Türkler çabuk unutur diye yabancı makalelerde yazılır ama biz kendimize konduramayız bu söylemi. İşte size bir örnek; yalnızca 15 Temmuz günü 13 şehit verdiğimiz kanlı Diyarbakır saldırısından sonra ne kadar büyük bir tepki doğmuştu ve üzerinden sadece 2 ay geçti. Son iki haftada aynı sayıda vatandaşımızı ve güvenliğimizden sorumlu kardeşlerimizi terör eylemi sonucunda kaybettik ama tepkiler çok cılız ve yetersiz kaldı. İki haftada verdiğimiz can kaybını bir eylemde verince, bizim için canını kaybedenler daha değerli olmuyor. Rahmetle andığımız tüm şehitlerimize, özgürlüğümüzün ve canımızın bedelini bu millet ve devlet ödeyemeyecektir.

Kendinizi bir an, karakollarda, taburlarda, arazide görev yapan, evinize, işinize güvenle gidebilmeniz için, çocuğunuza özgür bir gelecek sağlayabilmeniz, sevdiklerinizle huzur içinde yaşlanabilmeniz için gözünü kırpmadan canını vermeyi göze alan vatan evlatlarının değil, ailelerinin yerine koyun. Düşünün! Hayal edin! Her an telefon veya kapı çalabilir. Her çalışında karşınızdaki hasretle beklediğiniz oğlunuz, sevgiliniz, kardeşinizde olabilir, kötü haberi verecek olan bir yetkilide. Sabahları uyandığınızda (Eğer uyuyabiliyorsanız!) ilk iş televizyonu açarak görev yaptığı bölgeden haber var mı diye bakmak olmaz mı? Sürekli aklınızı meşgul ederek, herhangi bir işe konsantre olmanıza mani olmaz mı? Aslında sizde vatanı bekliyor olmayacak mısınız?

Milyonlarca yurttaşımız bahsettiğim bu durumu yaşıyor. Canlarından gelecek “ben iyiyim” haberini dörtgözle bekliyor, hem de her dakika.

Bu düzen, bedelini bedeninle ödeme düzenidir. Biz ajanstan bir bedenin ölüm haberini alırken, O’nunla yaşlanmaktan başka hayali olmayanların da ölüm haberini alıyoruz aslında, farkında mısınız?