İngiliz BDP

Bir hikaye vardır anlatılan Lozan antlaşması sürecinde İngilizler ile İsmet Paşa arasında yaşanmış. İngilizler masa başındaki kurnazlık ve zekaları sayesinde Türk komitesine, Musul ve Kerkük topraklarına yeni Türkiye’nin sahip olamayacağını iddia ederler. TBMM temsilcileri ise Misak-ı Milli sınırlarında bulunan bu bölgenin kendi toprakları olduğu konusunda diretirler ve görüşmeler tıkanır. “Kıvrak” İngiliz politikacıları durumu çözmek için yeni bir fikir daha ortaya atarlar ve Hakkari – Şırnak bölgesinin de Türk topraklarına dahil olmaması gerekliliğini savunmaya başlarlar. İsmet Paşa ve heyeti bu hamle üzerine “tamam Musul-Kerkük sizin, Hakkari-Şırnak bizim” kıvamına gelir ve bugünkü sınırlar kabul edilmiş olur.  

4 Eylül Pazar günü, ulus devletin ve laik cumhuriyetin değerlerini savunduğu için katledilen merhum Ahmet Taner Kışlalı ismini taşıyan salonda gerçekleşen ve başlangıcında 1 dakikalık saygı duruşu sırasında PKK marşı söylenen BDP’nin 2. Olağan kongresinde alınan kararlardan bazıları;  

- Herkesin kendi anadilini kamusal alan dahil her alanda kullanabilmesi anayasal güvence altında olmalıdır. Anadilde eğitim anayasal bir hak olarak tanınmalıdır.  

- Siyasi saiklerle tutuklanmış bütün Kürt siyasetçiler ve tutuklu milletvekilleri serbest kalmalı, bunun için yasal düzenlemeler yapılmalıdır.  

- Mehmet Hatip Dicle’nin milletvekilliğinin hukuksuz bir şekilde düşürülmesi karşısında hükümet siyasi olarak telafinin yollarına açık olmalı, Sayın Dicle’nin parlamentoya gelebilmesi için açık bir çözüm iradesi ortaya koymalıdır.  

- Emek, Demokrasi ve Özgürlük Bloğunu temsilen bir heyetin İmralı’da yüz yüze görüşme yapması, sonrasında görüşmelerin daha sağlıklı yürütülebilmesi için İmralı sistemine son verilmesi ve kısa vadede ev hapsi, orta vada de ise serbest bırakılması öngörülmelidir.  

Bugün AKP’ne oy veren-vermeyen, az çok siyasete ilgisi olan bir vatandaş, bu taleplerin karşılanmayacağını tahmin eder. BDP’nin İngiliz usulü siyasete iyice ısınması, ben isteyimde ne kadarı tutarsa fikri, kısa vadede bile PKK inisiyatifi elinde bulundurduğu sürece sonuçsuz kalacaktır.  

BDP başkanı Demirtaş, parti tüzüğünden ”kardeşliğin temelinin tarihin derinliklerinde yattığını beyan eder” ibaresinin çıkartılması üzerine sorulan ”BDP kardeşliği bıraktı mı?”sorusuna ise, ”Hayır, o konuda kesinlikle öyle bir tartışma yok. Suni bir tartışma olarak gündeme girmesini, bu şekilde tartışılmasını biz doğru bulmayız. BDP’nin öyle bir niyeti, öyle bir amacı da yok. Tüzüğümüzde birçok yerde benzer ifadeler vardır.” diyerek, aslında siyasi samimiyetini göstermiş oluyor.  

BDP’nin bu kongre süreci, birçok defa kaçırılmış tarihi fırsatlara bir yenisini daha ekledi. Savaş çığırtkanlarına destek olmaktan başka bir karar çıkmadı. Öyle gözüküyor ki yeni anayasa görüşmelerinde daha sivri konuşmaların yapılacağı ve tavırların alınacağı günler bizleri bekliyor. BDP tutunacağı tavırla yalnız AKP’yi değil meclisi ikna etmesi gerekliliğini maalesef göz ardı ediyor.  

Çözüm mü? “Şimdilik” yandı bitti kül oldu …