Beden dili

Bir dilimiz var o da ağzımızdadır derdim, meğer öyle değilmiş. Bir de beden dilimiz varmış, o da konuşurmuş. Kültür düzeyi arttıkça, beden dilini kullanma azalırmış. Küçükken beden dili daha çok kullanılırmış.

Bir müfettişimizle yemek yiyoruz. Yoldan bir öğretmenimiz geçiyor. “Buyurun” dedik. “Afiyet olsun, gelmeyeceğim “deyip geçip gitti. Müfettiş giden arkadaşın arkasından baktı baktı da:

-Arkadaş bu öğretmen köyde çalışıyor galiba dedi.

- Nereden bildiniz? dedim.

-Yürürken ayaklarını fazlaca kaldırıyor. Çünkü köy yerinde taşlı yollarda yürürken ayağını fazlaca kaldırmak zorunda kalıyor, dedi. Vay be, gözleme bak.

Rahmetli babacığım yarım bardak su isteyeceğinde; “bugün sular kesik mi acaba?” diye bir laf atar, ya da başparmağı ile işaret parmağını biraz aralık yaparak, elini öne doğru uzatırdı. “Yarım bardak su istiyorum.” demekti bu. Bu da bedenin parmak dili işte!

Yerdeki boş kutuya bir tekme atmanın neleri anlattığını yazmaya kalksak, sayfalar almaz.

Bir beden dili de ben keşfetmiş bulunuyorum. İnsan yürürken sağ ayak önde ise, sol el önde oluyor, sol ayak önde ise de sağ el önde oluyor. Hemen kalkıp yürümeyin canım, yarın bakarsınız.

Neymiş efendim “ceket giyerken erkekler önce sağ kollarını, kadınlar ise sol kollarını sokarlarmış.

Kişi yalan söylerken gözlerini normalden daha az kırpar, ama yalanı söyledikten sonra 8 kat daha fazla kırparmış.

Yalan söyleyen erkek gözlerini aşağı doğru kaçırır, gözlerini ovuştururmuş.

Kadınlar yalan söylerken yukarı doğru bakarlar, elleri burunlarına gidermiş.

Bu beden dilini yazanlar “hareket çekme” deki hareketlerin ne anlama geldiğini yazmadılar daha, bekliyorum.

Mutlulukta, dudaklar geri çekilir, köşelerden yukarı kıvrılır, yanaklar yükselir göz kapağı kalkar.

Yanaklarınızın yükselmesi, göz kapağınızın kalkması dileğiyle…