Ben, başkaları ve bağımsızlık

Bağımsızlık, ben anlamına gelir:

Bunu ben yapabilirim, ben kendime güvenirim. Ben karar veririm. Benim yaptığım doğrudur. Ben, başkalarına danışmam. Ben, istediğim zaman giderim. Ne yapmam gerektiğini kimse bana söyleyemez.

Bağımlılık, sen anlamına gelir:

Benim bakımımı sen üstlenirsin, imdadıma sen yetişirsin, yardıma gelmeyen sensin, sonuçtan seni sorumlu tutarım.Sen böyle istedin. Sen, kabul etmedin. Sen, böyle bir karar verdin. Sen, beni üzdün.

Karşılıklı bağımlılık, biz anlamına gelir:

Biz başarabiliriz, biz işbirliği yapabiliriz, Senin kararlarınla benim kararlarım arasındaki farklar ne? Birbirimize danıştık mı?

İlişkilere, “biz” açısından bakmak yani karşılıklı bağımlılık içinde olmak;

“ben yaparım”, “ben sorumluyum”“ben bilirim” ya da “sen bilirsin”, “sen yapabilirsin”, “sen sorumlusun” gibi bakış açılarından kurtulmayı gerektirir.

Karşılıklı bağımlıysam;

Kendime değer veririm ama başkaları tarafından değer verilmek, sevilmek gereksinimlerini de kabul ederim.

Kendi fikirlerim önemlidir ama kendi fikirlerimle başkalarının fikirlerinin birleşmesine ihtiyacım olduğunu bilirim.

Kendime güvenen biriyim ama yapabileceğimin daha fazlasını elde edebileceksem başkalarıyla biraraya gelmenin öneminin de farkındayım.

Bağımlılar, başkalarına bağımlıdır. Bağımsızlar, kendilerine bağımlıdır.

Biz demeyi başaran kişiler ise, bağımlı değildir.

Onlar, başkalarına karşılıklı olarak bağımlı olmanın gerekliliğine bağımsız olarak karar vermiş kişilerdir.

(Bu konuda ayrıntılı bilgi için Stephen R. Covey’in Etkili İnsanların Yedi Alışkanlığı kitabını okuyunuz)