Ben, zeybek oynamak istemiyorum!

Blog’da öğrendik, Yunan işgali altındaki Anadolu’nun mağaralarında yaşamak zorunda kalan yurttaş gibi zeybek oynamayı.

Gözledim ve öğrendim!

Sen ne kadar yürekten söylesen de egosuna yenik bir zurnanın “en iyi ben öterim” türküsü böğürürken gülüp geçmeyi öğrendim.

Milliyet gazetesinin iktidara mesafeli duruşunu her yerde anlattım, dostlarımla paylaştım. Sedat Ergin 'i yaşanan süreçte doğru tavır ve yaklaşımları ile; iktidara mesafeli duruşu ile savundum...

Dostlar, marjinal sayılabilecek altı-yedi bin satan yayımları övdü; ben MB’de yazmaya devam ettim.

Doğrusu yazma serüveninde gerekli titizliği gösterip, okuyucuya saygı babından günümün önemli bir bölümünü de vakfetmedim. Bana göre kısa sayılabilecek zaman diliminde yazdım, söyledim yüreğimden geçenleri ve paylaştım.

Fakat!

Blog mahallesinde anladığım kadarı ile “cemaatler” oluşmuş!

Birileri, cemaatler; internetin getirdiği olanakları sonuna kadar kullanıp klanlar, obalar oluşturmuşlar.

Doğrusu yaptığım doğru işleri bile söylemekten imtina eden bir dost olarak, gelişmeleri biraz da uzaktan içim burkularak izliyorum. Ve kendimi klanlara obalara hapsetmeyi doğru bulmuyorum…

Biz burada ne kadar çalıp söylersek söyleyelim, fareli köyün kavalcısı gibi nehri öteye gidemeyeceğiz. Ve herhalde asinin peşine takılıp fare gibi nehri geçerken boğulacak blogcu yoktur, değil mi?. Olduğunu düşünmek bile burada yazanlara hakarettir (kaval sesine kanan blogcu olamaz, blogcu en azından düşünür!)!

Fakat, ey blog mahallesi gel gör ki kendini kavalcı sanan bir sürü kalem cirit atıyor mekanda…

O zaman “zeybek” oynamak tek seçenek olarak kalıyor nafile blogculara.

Blogda “zeybek” havası!

Medyatik ve MB’ye de reyting katar eminim.

Ve son bir not; bireysel iletişimleriniz için blog yazarına “mesaj yaz” teranennesini kullanınız! Biz gafil blogcuların zamanını da böylece tüketmemiş olursunuz…

Niye mi yazdım bütün bunları?

Yanıtı basit!

Blogda zeybek oynamak istemiyorum!

Anlaşıdı mı cemaat!

Oy-na-mı-yo-rum...