Ben Almanya’da dankeschön. 2

Hasbelkader… (Rastlantı sonucu, tesadüfen) böyle bir deyim vardır ya benimki de aynen öyle.

Aydın’da bir arkadaşla karşılaşıp sohbet edeceğiz… O da bana, Almanya’ya gitmek istermisin diyecek. Ve ani bir kararla…

Bir hafta sonra… Kafamı kaldırıp bakıyorum, Almanya’dayım…

Sakın Almanya’nın benim dayım olduğunu zannetmeyin… Lafın gelişi.

İstanbul’dan trenle yola çıkarken elimdeki evraklarda, önce Stuttgart tren garında şu

Banliyö trenine binersin, Korntal’de ineceksin, seni istasyon önünden alacaklar…

Oradaki sistem bu kadar dakikti!...  Aynen bu şekilde Korntal banliyösünde inip çıkışta beni alacak olan kişiyi bekliyorum.

Bir süre sonra arabanın biri yanaştı ismimi söyledi ve ben arabaya bindim.

Arabayı kullanan seksen yaşlarına yakın bir adam. Gideceğimiz yere kadar hiç konuşmadan gidiyoruz…

Aradan birkaç gün geçtikten sonra çalıştığım iş yerinde adamı gördüm, bazı şeflere, ustalara bir şeyler anlatıyor. Türk arkadaşlara soruyorum, “kim bu adam?” Beni banliyö istasyonunda karşılamaya gelen bu adamdı dediğimde. O, bu işletmenin Patronu olur diyorlar. Bir an şaşırıyorum..!

Yani beni istasyon kapısına kadar gelip arabasıyla alan adam benim çalıştığım iş yerinin patronu oluyor.

Şimdi diyebilirsiniz ki!.

O işletme için çok önemli bir konuk olduğum için patron beni almaya gelmiş olabilir.

Hayır, ben o işletmeye teknik eleman olarak çalışmaya gelen bir Türk işçisiydim.

Ama gerçekte çok değerli bir elemandım. Çünkü o toplum için çalışan üreten herkes çok değerli birer elemandır. Ve de ondan el üstünde tutulurlar. İşverenle işçisi arasında sosyal, insani hiçbir ayırım yoktur...

Orada bir tekerleme vardı. Bir patronla işçisi arasında ne fark vardır dediklerinde.

Patron arabasını yıkatır, işçi kendi arabasını yıkar, fark bu kadardır…

Şahin Özşahin 1973

friolzhaym Germany